روح الله رشیدی در این مراسم به ضرورت های این طرح پژوهشی اشاره نموده و گفت: «این تحقیق جزو نیازهای پژوهشی مرکز شورای شهر بود، چرا که در زمینه تاریخ شهرسازی تبریز اطلاعاتی جسته گریخته موجود بود و منابع بومی قابل اعتنا و اثر جامعی در این زمینه نداشتیم. کتاب «سیمای تبریز» بعنوان یک پژوهش پایه، متناسب با وظایف شورای شهر تالیف شده است.»
وی در خصوص اهمیت سیاستگذاری های شهری اظهار داشت: «هر سیاستگذاری‌ای پیامدهایی دارد که بازتاب آن در زیست و سیمای شهر قابل مشاهده است و فهم آثار و تبعات سیاستگذاری شهر لازمه سیاستگذاری مطلوب است. از این بابت شورای شهر وارد این حوزه شد تا پرسپکتیو و تصویر جامعی ایجاد کرده و تاثیر سیاستها را ببیند. این در حالی است که وقتی سیاستگذاری می شود تبعات آن بسیار کم مورد سنجش قرار می گیرد.»
دکتر حامد بیتی، استاد معماری دانشگاه هنر اسلامی تبریز که مسئولیت این پروژه را بر عهده داشته است درباره این کتاب گفت: «این کار نه محصول فعالیت یکساله بلکه محصول چندین ساله فعالیت چندین نفر است که کنار هم جمع شده و این کار را به نتیجه رسانده‌اند.»
وی از ضعف منابع مکتوب قابل استناد درباره تبریز سخن گفته و اظهار داشت: «در بین منابع موجود، جز اسامی معدود و چند مجلد انگشت شمار اثر معتبر و علمی درباره شهر تبریز وجود ندارد . به همین دلیل تصمیم گرفتیم قدم در این راه بگذاریم.»
دکتر بیتی در خصوص بخشهای کتاب گفت: «فصل اول کتاب به بررسی شرایط سیاسی و اجتماعی تبریز اختصاص دارد که شامل پیش از ۱۲۹۹، بین سال ۱۲۹۹ تا ۱۳۲۰ (پهلوی اول) و از ۱۳۲۰ تا ۱۳۵۷ است. فصل دوم کتاب به معرفی ابنیه، ساختار شهر و راههای تبریز در دوران مدرن می پردازد. فصل سوم به طور اختصاصی عناصر معماری و شهرسازی نوین را مورد توجه قرار داده است و در آن چندین بنای مهم و قابل توجه مورد بررسی قرار گرفته اند. فصل چهار به بررسی روند توسعه و تحلیل اوضوع و احوال معماری و شهرسازی تبریز می پردازد. و در نهایت در فصل پنجم اسناد و نقشه های مورد استناد کتاب ذکر شده اند که شامل سندها و نقشه های سالهای ۱۲۹۸، ۱۳۰۹، ۱۳۲۷، ۱۳۳۵، ۱۳۳۹، ۱۳۴۲، ۱۳۴۶ و ۱۳۵۴ است.»
مهندس پور جواد به حواشی مربوط به گردآوری این مجموعه پژوهشی اشاره نمود و گفت: «این پروژه از سال ۱۳۹۲ آغاز شده و به دلیل عدم وجود منابع مکتوب با دشواری هایی همراه بود. تعداد زیادی از دانشجویان به انحاء مختلف در این پروژه همکاری کردند. در جریان انجام این کار موفق شدیم میراث فرهنگی را با خود همسو نماییم که در نهایت منجر به ثبت ملی ساختمان راه آهن شد. حضور افرادی مانند درویش بانی معمار صدا و سیمای تبریز در ایران و برگزاری سمینار از اتفاقاتی بود که به واسطه این طرح رقم خورد. در این میان برخی ادارات مانند اداره پست و مرکز اسناد شمال غرب کشور و افرادی مانند شادروان خاماچی دلسوزانه با ما همکاری نمودند.»
وی درباره عدم پرداخت به برخی بناها گفت: «برخی سازمانها همکاری مطلوبی با ما نداشتند که سبب شد تعدادی از بناها از قلم بیفتد. همینطور ابنیه مذهبی اقلیتهای مذهبی که می توان گفت مجهول الهویه هستند، جزو این بناها بود.»
پورجواد در پایان بیانیه ای درباره لزوم توجه به سرنوشت نامعلوم بسیاری از بناهای شهر تبریز را قرائت نمود.
لازم به ذکر است که این کتاب به بررسی سیمای شهر تبریز در سالهای بین ۱۲۹۹ تا ۱۳۵۷ می پردازد و بخش دوم این پژوهش که پس از انقلاب اسلامی را مورد مطالعه قرار می دهد در ادامه این پروژه در حال انجام است.