ایران درّودی (زاده ۱۱ شهریور ۱۳۱۵، مشهد – درگذشته ۷ آبان ۱۴۰۰، تهران) نقاش، کارگردان و نویسنده ایرانی بود که به‌ویژه با آثارش در مکتب فراواقع‌گرایی (سورئالیسم) شناخته می‌شود. او همچنین استاد دانشگاه در رشته تاریخ هنر و کارگردان و تهیه‌کننده چند فیلم مستند و کوتاه برای تلویزیون بود. در سال ۱۳۴۹، به درخواست دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف، تدریس تاریخ هنر را در این دانشگاه آغاز کرد.
درّودی در خانواده‌ای اشرافی زاده شد؛ پدرش اهل خراسان و مادرش مهاجری قفقازی بود. دوران کودکی‌اش با سفرهایی به اروپا همراه شد، اما با آغاز جنگ جهانی دوم، خانواده‌اش از آلمان به ایران بازگشتند و پس از مدتی اقامت در مشهد، در تهران ساکن شدند. در دوران مدرسه، علاقه‌اش به نقاشی موجب شد به کلاس‌های آزاد طراحی و نقاشی برود.
در سال ۱۳۳۳ برای تحصیل در رشته نقاشی به مدرسه هنرهای زیبای پاریس (بوزار) رفت و تا سال ۱۳۳۷ در مؤسسات مختلفی همچون مدرسه لوور پاریس، دانشکده سلطنتی بروکسل (در رشته ویترای/شیشه‌گری) و انستیتوی آر.سی.آی نیویورک (در رشته تهیه و کارگردانی تلویزیون) به یادگیری هنر پرداخت. پس از پایان تحصیلات، به ایران بازگشت و در اردیبهشت ۱۳۳۹ نخستین نمایشگاه آثارش را در تالار فرهنگ تهران برگزار کرد.
در دهه چهل، آثار او در گالری‌های متعددی در اروپا و آمریکا به نمایش درآمد. در آمریکا با پرویز مقدسی، کارگردان تئاتر و سینما، ازدواج کرد. هرچند این ازدواج دیری نپایید و با درگذشت زودهنگام مقدسی به پایان رسید، اما تأثیری عمیق بر زندگی ایران درّودی گذاشت؛ به‌گونه‌ای که پس از آن هرگز ازدواج نکرد.
احمد شاملو، شاعر بزرگ معاصر، درباره او گفته بود:
«تو برعکس ما شاعران توانستی آزادی را در تابلوهایت به تصویر بکشی. ما نگفتیم، تو تصویرش کن.»
یکی از نکات قابل تأمل در آثار ایران درّودی، غیبت انسان است؛ موضوعی که به‌جای آن، مناظری وهم‌گون و خیال‌انگیز، صحنه‌گردان روایت‌های او می‌شوند. نقاشی‌های او لبریز از رنگ و نور و نشانه‌هایی هستند که ذهن بیننده را به‌سوی مفاهیم آزادی، سکوت و پایداری می‌برند.
درّودی طی زندگی هنری خود بیش از ۵۶ نمایشگاه نقاشی برگزار کرد. علاوه بر آن، با نگارش کتاب خاطرات خود با عنوان «در فاصله دو نقطه» وارد عرصه نویسندگی شد و با نثری شاعرانه، درونیات و تجربه‌های زیسته‌اش را روایت کرد.
ایران درّودی، زنی که نقاشی را به شاعرانگی رساند، در حافظه هنری ایران با آثار و نگاه یگانه‌اش جاودانه مانده است.