بزرگ‌ترین ریسک زندگی، ریسک نکردن است
پریسا سلمانی خرمالو، متولد ۱۳۷۸ در تبریز، دانشجوی دکترای حرفه‌ای پزشکی ناتروپاتی از دانشگاه بلژیک (واحد ترکیه) و رشته مامایی دانشگاه علوم پزشکی آزاد تبریز است. او مربی و داور رسمی فدراسیون کاراته جمهوری اسلامی ایران است. چرا که از دوران کودکی به تشویق والدین در مسیر زندگی به وادی ورزش قدم گذاشته است.
پریسا در رشته‌های مختلف رزمی از جمله ژیمناستیک، تکواندو و دفاع شخصی فعالیت داشته و اکنون به عنوان یک کاراته‌کار حرفه‌ای، عناوین قهرمانی بسیاری در مسابقات داخلی و بین‌المللی کسب کرده است.
با توجه به این کارنامه ورزشی، او در حال حاضر مربی و داور رسمی بوده و در رشته‌ی کاراته، شاگردان بسیاری تحت تعلیم وی هستند. به همین بهانه گفتگویی با او داشتیم تا با فعالیت‌های کاری و ورزشی او بیشتر آشنا شویم.
در کنار فعالیت ورزشی، در زمینه‌ی تحصیلات علمی نیز دستاوردهای ارزشمندی دارید.
بله. علاقه و اشتیاق فراوانی به آناتومی و فیزیولوژی بدن انسان، به ویژه در رشته پزشکی، داشتم. با تلاش و پشتکار فراوان، علی‌رغم چالش‌ها، تحصیلات خود را در رشته پزشکی ناتروپاتی آغاز کردم و در طول دوره‌های پزشکی و مامایی، تحقیقات متعددی در این زمینه‌ها انجام دادم.
در نتیجه با تحقیقات و تلاش‌های گسترده‌ی تیمی، موفق به اختراع دارویی در قالب مکمل گیاهی برای دفع سنگ کیسه صفرا شده و مدال طلای بزرگ‌ترین جشنواره اختراعات و نوآوری‌های جهان، تکنوفست ۲۰۲۴، در شهر آدانای ترکیه را کسب کردیم.
رمز موفقیت‌تان را در چه می‌بینید؟
شخصیتی ماجراجو و کنجکاو دارم و همواره به دنبال کشف دنیاهای ناشناخته بوده‌ام. از کودکی اهداف مشخصی داشتم و برای رسیدن به آن‌ها سخت تلاش می‌کردم. بارها در مسیر خواسته‌هایم شکست خوردم، اما هیچ‌چیز نتوانست مرا متوقف کند؛ هرچند گاهی دلسرد و ناامید می‌شدم.
در برابر تمام موانع مسیر ایستادگی می‌کردم و هیچ بهانه‌ای برای ترسیدن از دستیابی به اهدافم نمی‌آوردم. برایم مهم نبود چگونه به آن‌ها می‌رسم؛ با وجود تمام سختی‌ها، فشارها و شکست‌ها، تنها بر اهداف والایم متمرکز می‌شدم و بی‌وقفه تلاش می‌کردم.
آیا مسیر رشد می‌تواند هموار و بدون چالش باشد؟
هرگز. من گاهی از شدت فشارها به پناهگاه عمیقی درون خود روی می‌آوردم. ماه‌ها بی‌خوابی می‌کشیدم و با توکل به خدا و اعتماد به برنامه‌های او، هیچ‌گاه از حرکت به سوی اهدافم نترسیدم. به باور من، بزرگ‌ترین ریسک زندگی، ریسک نکردن است.
در زندگی به دنبال چیزهایی بودم که دیگران آن‌ها را غیرممکن می‌دانستند؛ منتظر فرصت نمی‌ماندم، بلکه آن‌ها را خلق می‌کردم. موفقیت آسان به دست نمی‌آید؛ باید بارها در مسیر شکست بخوریم تا به هدف برسیم. با آگاهی و اراده، به دنبال آرزوهایتان بروید و هرگز از تلاش باز نایستید.
چه کسانی شما را در حل مشکلات و دستیابی به موفقیت‌هایتان یاری کرده‌اند؟
خانواده‌ام همواره مشوق و همراه من در همه جنبه‌های زندگی، از تحصیل گرفته تا ورزش و دیگر مراحل، بوده‌اند. در لحظاتی که با شکست مواجه می‌شدم، پدر و مادرم تکیه‌گاهی محکم برایم بودند و همیشه برای حمایت من از هیچ تلاشی دریغ نکردند.
آن‌ها همواره از آینده‌ای روشن برایم سخن می‌گفتند و تصوری مثبت از دستاوردهایم به من می‌دادند که موجب شد خود را در جایگاه بزرگی ببینم و انگیزه‌ای برای نگاه به افق‌های دور پیدا کنم.
علاوه بر خانواده، در مسیر زندگی‌ام انسان‌های ارزشمندی را نیز ملاقات کردم. از همکاران و هم‌تیمی‌های خود، آقایان قاضی‌زاده، موسوی و خانم قاسم‌نژاد، که در کنار هم و با مشارکت همدیگر به این موفقیت بزرگ دست یافتیم سپاسگزارم.
جا دارد تشکری داشته باشم از کلیه مدیران و اساتید دانشگاه TITU به ویژه جناب پروفسور مهرداد فوج لعلی، «ریاست دانشگاه»، دکتر مرادی (معاون آموزشی)، دکتر جای باشی، «قائم‌مقام دانشگاه»، دکتر همت‌پور، «رئیس دپارتمان پزشکی» و دکتر جاوید شقاقی، «رئیس دپارتمان ناتروپاتی» که مثل همیشه در این مسیر حامی و پشتیبان ما دانشجویان بودند، دارم.
مهم‌ترین هدف شما در این مسیر چه بوده است و چگونه می‌توانید به هم‌سالان خود در این زمینه کمک کنید؟
مهم‌ترین هدف من در این مسیر، خدمت به مردم سرزمینم بوده است. همواره تلاش می‌کنم که با ارتقای علم و دانش، بتوانم به فردی مفید و آگاه تبدیل شوم که درک درستی از نیازهای هم‌وطنانش دارد و در حد توان برای رفع مشکلات آن‌ها قدمی برمی‌دارد. همچنین، از اهداف دیگرم حضور مستمر در عرصه‌های علمی و تحقیقاتی جهانی است.
به هم‌سن‌وسالان خود توصیه می‌کنم که رؤیاها و اهدافی برای خود تعیین کرده و همواره در مسیر تحقق آن‌ها گام بردارند؛ زیرا هر فرد با پشتکار و اراده می‌تواند روزی شبیه به رؤیاهایش شود.
از آن‌ها می‌خواهم از خواستن و تلاش برای رسیدن به اهداف خود نترسند؛ چراکه با برنامه‌ریزی دقیق و اراده‌ای قوی، هر هدفی قابل دستیابی است. قطعاً چالش‌هایی در این مسیر خواهد بود، اما باید استوار بمانند و ادامه دهند.
به ویژه از بانوان سرزمینم تمنا دارم که فعال باشند و اهدافی برای خود داشته باشند و هرگز کمبودها و محدودیت‌ها را مانعی برای خود ندانند؛ زیرا با اراده و پشتکار می‌توانند در عرصه‌های جهانی افتخارآفرین باشند و نام کشورشان را سربلند کنند.
آیا تحصیل در خارج از کشور نیاز به مهاجرت دارد؟
تحصیل در خارج از کشور الزاماً نیاز به اقامت در آن کشور ندارد. محل اقامت من در تبریز است و من دانشجوی مجازی پزشکی ناتروپاتی در دانشگاه بلژیک (واحد ترکیه) هستم. کلاس‌های عملی و برخی دروس تخصصی به‌صورت حضوری و بخشی در داخل کشور و بخشی در ترکیه برگزار می‌شود.
مشکلات غیرحضوری را با کمک مسئولین مربوطه و اساتید محترم زحمتکش و عوامل اجرایی فعال که بیشتر آن‌ها اساتید ایرانی هستند، حل می‌کنم و همواره حمایت‌ها و همراهی‌های آن‌ها در این مسیر بسیار مؤثر بوده است.