نوروز، جشن باستانی ایرانیان، همواره با آیین‌ها و سنت‌های کهن گره خورده است، و زنان در این آیین‌ها نقش پررنگ و ارزشمندی داشته‌اند. از گذشته‌های دور، زنان در برپایی این جشن، آماده‌سازی خانه و تدارک سفره هفت‌سین، دوخت و دوز لباس‌های نو و پختن شیرینی‌های سنتی نقشی اساسی داشته‌اند.
در دوران باستان، زنان ایرانی علاوه بر آماده‌سازی جشن، در برگزاری آیین‌های نمادین نوروز نیز شرکت می‌کردند. آنان به استقبال بهار می‌رفتند، در جشن‌های عمومی شرکت می‌کردند و با شادی و سرور به استقبال سال نو می‌شتافتند. از جمله آیین‌هایی که زنان در آن نقش داشتند، جشن “چهارشنبه‌سوری” بود که با پریدن از روی آتش و زمزمه کردن اشعار کهن، به استقبال روشنی و پاکی می‌رفتند.
در متون تاریخی نیز آمده است که بانوان درباری و زنان عادی جامعه در دوران هخامنشیان، اشکانیان و ساسانیان، در روزهای نوروز هدایا دریافت می‌کردند و به دیدار بزرگان می‌رفتند. زنان به عنوان مادران و همسران، نقش مهمی در انتقال این آیین‌ها به نسل‌های بعدی داشتند و باعث استمرار فرهنگ نوروزی در طول قرون شدند.
امروزه نیز زنان همچنان نگهبانان این سنت کهن‌اند و با شور و شوق، در آماده‌سازی و برگزاری نوروز نقش محوری ایفا می‌کنند. نوروز، نه‌تنها جشن طبیعت، بلکه جشنی برای پیوندهای خانوادگی و اجتماعی است که زنان ایرانی، از دیرباز تا کنون، نقشی بی‌بدیل در آن داشته‌اند.