مهارت تاب آوری

سختی حقیقت زندگی است؛ ما چه بخواهیم و چه نخواهیم باید با واقعیت زندگی روبرو شویم. واقعیت های زندگی چه مثبت و چه منفی انسان را به چالش می کشد؛ واقعیت هایی مثل ازدواج، بچه دار شدن، مرگ عزیزان، بیماری، قطع رابطه، تولد فرزند معلول، شکست عشقی، طلاق، شکست مالی، تصادفات و هزاران چیز دیگر که هر فردی آنها را تجربه می کند و از جمله واقعیت های گریز ناپذیرند.
پاسخ به مشکلات تعیین میکنند که آیا درد و رنج همراه آن ادامه یابد یا با وجود درد، رنج را کاهش دهیم و آن زندگی که خواهانش هستیم خلق کنیم. افراد گوناگون بسته به پیشینه خانوادگی و شخصی و همچنین مهارتهای خود پاسخ متفاوتی به مشکلات می دهند؛ برخی با تکیه بر توانمندی های خود از این مرحله عبور می کنند و برخی به علت ضعف در مهارتها دچار استرس، نگرانی، افسردگی، رفتارهای خودآسیب رسان و بیماری های روانی می شود و یا به اعتیاد روی می آورد.
و ما می خواهیم مهارت تاب آوری را آموزش دهیم که نه تنها مشکلات را انکار نمی کند و از آنها فرار نمی کند، بلکه با آغوش باز آن را می پذیرد و برای غلبه و حل مشکل اقدام می کند که در نهایت منجر به رشد و بالا بردن کیفیت زندگی اش می شود.
تاب آور بودن به معنای این نیست که فرد مشکلات یا بحرانی را تجربه نکند، بلکه برعکس تاب آوری یعنی مواجهه با انواع درد هیجانی و مشکلات و بازیافت کیفیت مطلوب زندگی خود.
چگونه می توان تاب آوری را افزایش داد؟
با آموزش مهارت های خودآگاهی، تنظیم هیجان، مهارتهای مقابله ای و حل مسئله و ارتباط مثبت می توانیم تاب آوری خود را افزاش دهیم.

پیام آذربایجان