مرگ پایان انسان هنرمند نیست. تنها تغییری در مسیر حضور وی است. هنرمند هرگز نمی میرد و تنها رنگ هستی اش را عوض می کند.
استاد پرویز ایزدپناه پدر آبرنگ ایران یکی از مفاخر هنری آذربایجان و تبریز است که شایسته است مسئولین فرهنگی شهر و استان اهتمام ویژه ای برای قدر دانی از خدمات فرهنگی و هنری ایشان داشته باشند.
پرویز ایزدپناه ۲۲ اسفندماه سال ۱۳۱۸ در شهر سلماس متولد شد. کودکی و نوجوانی را در تبریز با اشتیاقی بی وصف به موسیقی و نقاشی گذرانید و پس از اخذ دیپلم از هنرستان میرک تبریز از اواخر دهه سی به تهران آمده و لیسانس نقاشی را از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران و فوق لیسانس انیمیشن از دانشگاه فارابی تهران دریافت کرد. ایشان استاد ارزنده دانشکده هنر دانشگاه تهران و از پیشگامان و یکی از نام آورترین آبرنگ سازان تاریخ ایران است.
برای تحصیل به اروپا و انگلستان می رود. مواجهه او با آبرنگ فصل جدیدی در زندگی وی بشمار می آید و سبب شد که وجه دیگری از هنر نقاشی را خلق کند. پس از بازگشت به ایران به خلق آثار ماندگاری از ادوار تاریخی ایران علی الخصوص دوره قاجار با تکنیک آبرنگ اهتمام می ورزد که اکنون گنجینه ای بی بدیل برای هنر ایران محسوب می گردد.
استاد ایزدپناه با نشان درجه یک هنری کشور، در دهه شصت عضو شورای ارزشیابی هنرمندان ایران بود و در نمایشگاه ها و همایش های فراوانی به عنوان هئیت داوری و انتخاب حضور فعال داشت و پس از بازنشستگی و از دهه هفتاد، در خلوت خود با رویی گشاده پذیرای دلباخته گان و هنرمندان بوده است.
شخصیت مهربان، آرام و باوقار، از ایشان چهره ای منحصر به فرد، مصمم و امیدوار در خاطر شاگردانش ساخته است. استادی که همواره می گفت: من اگر صد بار دیگر متولد شوم باز به همین راه خواهم رفت.
اکثر بزرگان نقاشی ایران که آثار بی بدیلشان در خانه ها و موزه ها ی جهان است، زاده تبریز و آذربایجان هستند و هر یک افتخار بزرگی برای این مرز و بوم هستند.
فرید اسلامی؛ رئیس انجمن نقاشان تبریز