سرویس خبری شهریور ۱۳, ۱۴۰۴

در روزگاری که تحصیل برای دختران گناهی نانوشته بود و زنان صدایی در جامعه نداشتند، حفصە خان نقیب با دلی سرشار از جسارت و دلسوزی، مسیر تازه‌ای گشود. او نه‌تنها در سلیمانیه نخستین مدرسه دخترانه را بنیان گذاشت، بلکه خانه‌اش را به پناهگاه امید و آگاهی برای زنان بدل کرد؛ زنی پیشرو که بی‌نیاز از تریبون، تاریخ را با عمل نوشت.

ه نام آنکه جان داد و جان گرفت…
باورش سخت است، خیلی سخت، که امروز در سوگ یاران دیرینه‌ی خود بنشینیم. ۶ شهریور بود… عصر همان روز، ساعت پنج، زنگ تلفن مریم، خواهر عزیزم و هم‌اتاقی صمیمی و دیرینه‌ی شهرزاد، به صدا درآمد. صدای گریان دریا، دختر شهرزاد، در آن سوی خط بود که با بغضی خفه، خبر تلخ کوچ ابدی شهرزاد را داد. تمام وجودمان یخ بست، بهت‌زده ماندیم، گویی زمین زیر پایمان خالی شد. شوکی بزرگ، تمام هستی‌مان را فرا گرفت. آن لحظه، دنیا در سکوت فرو رفت. چه روزهای عجیبی را گذراندیم پیش از این خبر تلخ؛ یادت هست شهرزاد، مادرمهربانت گاهی پیامک‌هایی به مریم می‌زد که از ما می‌خواست دعاگوی حالت باشیم؟ آن روزها دلشوره‌ای مبهم داشتیم، اما هرگز فکر نمی‌کردیم این دعاها، مقدمه‌ای بر وداع ابدی با تو باشد.

شماره ۲۶۴۳ روزنامه کثیرالانتشار پیام آذربایجان منتشر شد. مشتاق دریافت نظرات شما در بخش کامنت‌ها هستیم! پیام آذربایجان       روزنامه پیام آذربایجان شماره