سرویس خبری سبک زندگی

موسیقی در انواع فعالیت ­های روزمره ما حضور دارد. شاید دور از واقعیت نباشد اگر بگوییم موسیقی بخشی از غریزه ماست، مادران کودک خود را با نوای لالایی خود می­ خوابانند و این امری اکتسابی نیست، بلکه از درون آنها برمی­ خیزد. ریتم ­هایی که والدین برای آرام و سرگرم کردن کودک با به صدا درآوردن اشیاء ایجاد می­ کنند نیز شکلی ابتدایی از موسیقی است. گویی آنان به شکلی غریزی دریافته ­اند که موسیقی می ­تواند به حفظ و بازگرداندن تعادل به زندگی کمک کند.

امروزه مرتباً شاهد اتفاقات بدیعی در مدارس هستیم که به هیچ طریقی نمی‌توان هضمشان نمود؛ هر روز یک مراسم و یک داستان جدید که هدفی جز ترویج روزمرگی و بیهودگی و هزینه تراشی ندارند. در شرح مصیبت نامه هر یک از این برنامه‌ها می‌توان ساعت‌ها سخن گفت و ابراز تاسف کرد، چرا که از سویی باعث تنزل شأن سیستم آموزش و پرورش می‌شوند و از دیگر سو سودی به حال هیچکس جز بازار مصرف ندارند.

پیش از ظهور شبکه‌های اجتماعی، بلاگر به کسانی گفته می‌شد که وبلاگ شخصی داشتند و معمولاً روزانه در آن تولید محتوای متنی می کردند. وبلاگ‌ها موضوعات مختلفی داشتند؛ معرفی فیلم و کتاب، خاطره نویسی، طنز و سرگرمی، مطالب تاریخی، سفرنامه، آشپزی و… بستر مناسبی بود که هر کسی که حرفی برای گفتن داشت، بدون تشریفات راهیابی به رسانه‌ها می‌توانست ارائه کند و به فراخور جذابیت و مفید بودن مطالبش، خوانندگانی داشت که بهره‌مند می‌شدند و تبادل نظر می‌کردند. اما با ظهور گوشی‌های هوشمند و بعد، اینستاگرام و برنامه‌های مشابه، هم تعداد بلاگرها بیشتر شد، هم حوزه‌هایشان متنوع‌تر و مخاطبانشان بیشتر. بیشترین این بلاگرها را هم بلاگرهای حوزه روزمرگی! تشکیل می‌دهند؛ یعنی حوزه‌ای که در مورد همه چیز تولید محتوا می‌کند.

مد هنر-صنعتی است که با تولید انبوه و از رده خارج کردن کالاها به صورت مصنوعی، آسیب‌های بسیاری را مورد توجه محیط زیست نموده و از این رو همواره یکی از موضوعات جنبش‌های زیست محیطی، مد بوده است. جنبش‌های زیست محیطی بسیاری پیرامون مد شکل گرفته، اما در کنار این اعتراض‌ها مد توانسته است موجودیت و بقای خود را حفظ نماید و حتی گاه خود به یکی از مبلغان و تأثیرگذاران حفظ محیط زیست تبدیل گردد.

خیلی از ماها به یاد داریم که چگونه مادرها و مادربزرگهایمان از خرت و پرتهای اضافی مثل خرده پارچه ها، نخ و کاموا، تکه های مقوا، شیشه ها و قوطی های دور انداختنی بهترین و بیشترین استفاده را می کردند و خیلی کم پیش می آمد چیزی دور ریخته شود. در آن روزها که از طرفی این همه تنوع در کالا وجود نداشت و از سویی کاربرد اشیا بیشتر از زیبایی شان اهمیت داشت، برگرداندن دورریختنی ها به چرخه مصرف با کمترین چالش رخ می داد.