سرویس خبری نسرین بابایی

در عصر دیجیتال، اطلاعات با یک گوشی و اتصال به اینترنت در دسترس همه است. این پرسش مطرح می‌شود که آیا حفظیات همچنان جایگاهی در مدارس دارد یا صرفاً سنتی قدیمی و بی‌کاربرد است؟ پاسخ کوتاه این است که حفظیات دیگر هدف نهایی یادگیری نیست، بلکه ابزاری برای یادگیری عمیق و کاربردی محسوب می‌شود.

مدل «هم‌آموزی» یا Peer Tutoring رویکردی آموزشی است که با ایجاد تعامل مستقیم میان دانش‌آموزان عادی و دانش‌آموزان استثنایی، بهبود یادگیری و ارتقای مهارت‌های اجتماعی را توأمان دنبال می‌کند؛ روشی که ریشه در رویکردهای نوین آموزش فراگیر دارد و در صورت فراهم‌شدن بسترهای لازم، می‌تواند در ایران نیز به‌عنوان ابزاری مؤثر در آموزش استثنایی به کار گرفته شود.

در روزگاری که کودکان بیشتر با بازی‌های دیجیتال بزرگ می‌شوند تا کتاب‌های درسی، نظام آموزشی چاره‌ای جز بازاندیشی در شیوه‌های تدریس ندارد. یکی از نوآورانه‌ترین پاسخ‌ها به این تغییر، رویکرد «گیمیفیکیشن» یا بازی‌وارسازی در آموزش است. اما آیا این روش، تنها بازی است یا پلی است برای رسیدن به یادگیری عمیق‌تر؟ امکانات لازم برای پیاده‌سازی آن چیست و تا چه اندازه می‌توان روی تأثیر واقعی آن حساب کرد؟

در دنیای امروز، وقتی تغییرات سریع اجتماعی و فناوری، نسل‌ها را از هم جدا می‌کند، آموزش مشارکتی و بین نسلی به عنوان پلی قدرتمند عمل می‌کند تا با ایجاد ارتباط و تبادل دانش، پیوندهای انسانی را تقویت کرده و کیفیت زندگی در جامعه را بهبود بخشد.

داشتن همبازی برای کودکان همواره به عنوان یکی از عوامل مهم رشد اجتماعی، عاطفی و شناختی شناخته شده است. بازی با همسالان فضایی فراهم می‌کند تا کودکان مهارت‌هایی مانند همکاری، حل تعارض، ابراز احساسات و تخیل را تجربه کنند. اما آیا الزام داشتن تعداد زیادی همبازی برای همه کودکان، امری ضروری و ثابت است؟ یا اینکه این انتظار بیش از همه برگرفته از تجربه و خاطرات ما بزرگ‌ترهاست؟

دوقلو بودن اغلب جذابیت‌ها و چالش‌های منحصر به‌فردی را با خود به همراه دارد، اما در پس این شباهت‌های چشم‌گیر، نیازی مهم و کمتر دیده‌شده نهفته است: ضرورت توجه به فردیت و هویت مستقل هر کودک. خانواده و مدرسه، به‌عنوان نخستین نهادهای اجتماعی، نقش کلیدی در شکل‌دهی شخصیت و استقلال دوقلوها دارند؛ نقشی که اگر به‌درستی ایفا نشود، می‌تواند سال‌ها بر روان و مسیر زندگی آن‌ها تاثیر بگذارد.

امروز، سبک زندگی آنلاین نه‌تنها مسیر یادگیری کودکان را شکل می‌دهد، بلکه سرنوشت تحصیلی و عاطفی فردای آن‌ها را نیز رقم می‌زند. سؤال این‌جاست: در مدیریت این دریای بی‌کران، خانواده تا چه اندازه آگاه و همراه است؟

در حالی که اغلب نگاه‌ها به چالش‌های والدین با مدارس دوخته شده، روی دیگر سکه، مشکلات مدارس در تعامل با اولیاست؛ از انتظارات غیرمنطقی و نادیده گرفتن اختلالات فرزندان تا بی‌توجهی به تغذیه و قوانین مدرسه. این گزارش به بررسی چالش‌هایی می‌پردازد که مدارس در ارتباط با والدینی مواجه‌اند که گاه نقش خود را در تربیت فرزندان به فراموشی می‌سپارند و تمامی مسئولیت را بر دوش مدرسه می‌اندازند.