سرویس خبری اجتماعی

جنگل‌های شمال و غرب ایران بخش زیادی از هویت فرهنگی و طبیعی کشور را شکل می‌دهند و از این رو، داغ دل ایرانیان در برابر آتش‌سوزی‌های پی‌درپی این مناطق کاملاً قابل درک است. آتش‌سوزی در جنگل‌ها نه‌تنها خسارات زیست‌محیطی و اقتصادی سنگینی به همراه دارد، بلکه با سوختن هر پهنه از آن، روح و جان ایرانی نیز همراه با آنها به آتش می‌رود.

با تداوم دوره‌های بحرانی آلودگی هوا در تبریز و تکرار تصمیمات کوتاه‌مدتی مانند تعطیلی مدارس و محدودیت‌های ترافیکی، پرسش جدی شهروندان این است که چرا با وجود سال‌ها وعده درباره توسعه مترو، نوسازی ناوگان فرسوده و گسترش انرژی‌های پاک، هیچ‌یک از راهکارهای اصلی برای کاهش آلودگی به سرانجام نرسیده و شهر همچنان گرفتار چرخه‌ای فرساینده از بحران و تصمیمات مقطعی مانده است.

این یادداشت به چالش‌های جدی دسترس‌پذیری در شهر می‌پردازد؛ جایی که موانع فیزیکی، زیرساخت‌های ناکارآمد و بی‌توجهی مدیریتی، زندگی روزمره افراد دارای معلولیت را با دشواری‌های سنگین روبه‌رو کرده و ضرورت اصلاح فوری و اصولی را یادآوری می‌کند.

آلودگی هوا دیگر یک بحران فصلی نیست؛ معضلی است که نفس شهرها را تنگ کرده و کیفیت زندگی شهروندان را هر روز بیش از پیش تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. این یادداشت نگاهی انتقادی دارد به علت‌ها، پیامدها و بی‌توجهی‌هایی که ما را به وضعیت امروز رسانده است.

چهارم آذر سالروز درگذشت جبار باغچه‌بان است؛ مردی که با نگاه پیشرو و پشتکار کم‌نظیرش، بنیان آموزش نوین کودکان و ناشنوایان را در ایران گذاشت و راهی تازه در تربیت، پرورش و ارتباط‌گیری با کودک گشود.