سرویس خبری اجتماعی

روز کتابخوانی است و من ناگهان به روزهایی برمی‌گردم که عاشقانه‌ترین دلبستگی‌ام در زندگی «کتاب» بود…

سازمان جهانی بهداشت (WHO) همزمان با ۱۴ نوامبر روز جهانی دیابت، نخستین دستورالعمل‌های جهانی خود را برای مدیریت دیابت در دوران بارداری منتشر کرد

خشونت علیه سالمندان پدیده‌ای پنهان اما عمیق است که ریشه در فشارهای روانی، اقتصادی و ساختارهای ناعادلانه اجتماعی دارد. از فرسودگی مراقبان تا تبعیض سنی، مجموعه‌ای از عوامل فردی و جمعی دست‌به‌دست هم می‌دهند تا امنیت و کرامت سالمندان را تهدید کنند. پیشگیری از این خشونت، نیازمند آگاهی عمومی، حمایت قانونی و تغییری بنیادین در نگرش جامعه به مفهوم سالمندی است.

مارگارت مید، انسان‌شناس فرهنگی آمریکایی (۱۹۰۱–۱۹۷۸)، با پژوهش‌های میدانی خود در ساموآ و گینه نو، نگاه جهان را به مفهوم «فرهنگ» و نقش آن در رشد انسان دگرگون کرد. او از نخستین زنانی بود که مرز میان علم و جامعه را شکست و اندیشه‌های انسان‌شناختی را به زبان مردم درآورد.

انسان در هر برهه‌ای از عمرش می‌تواند با کسانی روبه‌رو شود که نسبتشان با ما هرچه باشد، بزرگ‌تر فامیل، همسایه‌ای مهربان، دوستی سالخورده، مربی، یا حتی یک معلم؛ اما رفتارشان بوی «مادرانگی» می‌دهد؛ همان حالت بی‌دریغ مراقبت، همان امنیت نرم که بی‌هیچ ادعایی در حضورشان احساس می‌کنیم.

تقویت روابط اجتماعی یکی از مهم‌ترین عوامل در بهبود کیفیت زندگی و سلامت روان است. روابط قوی و معنادار می‌توانند به افراد احساس تعلق، حمایت و امنیت دهند. برای تقویت این روابط، چندین راهکار وجود دارد که می‌تواند به ایجاد و حفظ ارتباطات مثبت کمک کند.

خشونت علیه سالمندان، زخمی پنهان بر پیکر جامعه است؛ پدیده‌ای که در سکوت خانه‌ها و آسایشگاه‌ها رخ می‌دهد و قربانیان آن اغلب صدایی برای فریاد ندارند. این خشونت، از کتک و تحقیر گرفته تا سوءاستفاده مالی و بی‌توجهی عمدی، کرامت انسانی سالمندان را نشانه می‌گیرد و سلامت جسمی و روانی آنان را تهدید می‌کند. مقابله با آن نیازمند آگاهی، حمایت، و تغییر نگرش عمومی نسبت به ارزش و جایگاه سالخوردگان است.