سرویس خبری پروین بابایی

در پیاده‌روهای شهر تبریز، نصب موانع فلزی به عنوان راهکاری برای جلوگیری از ورود موتورسواران و خودروها به این فضاها، نه تنها نتوانسته است از تردد غیرمجاز وسایل نقلیه جلوگیری کند، بلکه خود تبدیل به معضلی برای عابران پیاده شده است. با توجه به مشکلات متعدد، نیاز به تغییرات اساسی در رویکردها و اقدامات قانونی احساس می‌شود.

در سال‌های اخیر، تعداد خیرین در شهرهایی مانند تبریز به طور چشمگیری افزایش یافته است. این موضوع در نگاه اول خوشحال‌کننده است؛ چرا که نشان می‌دهد افراد بیشتری مایل به کمک به دیگران هستند. اما وقتی این افزایش خیرخواهی همزمان با رشد تعداد افراد نیازمند اتفاق می‌افتد، باید دقیق‌تر به این مسئله نگاه کرد. آیا واقعاً حضور بیشتر خیرین به معنای بهبود شرایط اجتماعی است یا نشانه‌ای از بزرگ‌تر شدن شکاف اقتصادی و نابرابری در جامعه؟

۷ مهر، روز ملی آتش‌نشان در ایران، یادآور رشادت‌ها و جان‌فشانی‌های نیروهای امدادی در دل حوادث و بحران‌هاست. اما در کنار آتش، دود و انفجار، تهدیدی کمتر دیده‌شده و پنهان، بارها جان آتش‌نشانان را به خطر انداخته: آسانسورهای غیراستاندارد؛ تجهیزاتی که به جای کمک‌رسانی، گاه به تله‌ای مرگبار تبدیل می‌شوند.

در حالی که ایران با پیشینه‌ای غنی و طبیعتی چهارفصل، یکی از کشورهای مستعد در حوزه گردشگری محسوب می‌شود، شعار امسال روز جهانی گردشگری یعنی «تحول پایدار»، بار دیگر اهمیت توسعه مسئولانه و آینده‌نگر این صنعت را یادآور می‌شود. استان آذربایجان شرقی، با ترکیبی از میراث تاریخی، تنوع فرهنگی و جاذبه‌های طبیعی، نمونه‌ای گویا از ظرفیت‌ها و چالش‌های این مسیر در مقیاس منطقه‌ای است.

آمارهایی که مرتب از افزایش نرخ «تجرد قطعی» می‌گویند، اغلب با نگرانی‌های بزرگ‌نمایی‌شده همراه می‌شوند. اما واقعیت این است که بسیاری از این نگرانی‌ها ریشه در نگاه سنتی به ازدواج و خانواده دارند؛ نگاهی که امروز با تغییرات اجتماعی، پزشکی و فرهنگی دیگر نمی‌تواند مرجع قطعی قضاوت باشد.

در استایل، همیشه چیزی فراتر از ظاهر وجود دارد. چیزی که نه فقط دیده می‌شود، بلکه احساس می‌شود. ممکن است یک کت و شلوار گران‌قیمت یا پیراهنی با طراحی خاص و لاکچری توجه را جلب کند، اما بدون یک کفش باکیفیت، تمیز و متناسب، همه‌ آن زیبایی در هوا معلق می‌ماند؛ بی‌ریشه، بی‌وزن، بی‌اثر.

شعر محمدحسین شهریار، تنها در کتاب‌ها نماند؛ از کافه‌های قدیمی تهران تا رادیو تبریز، از دل آواز ایرانی تا نغمه‌های موسیقی عاشیقی، شعر او راه خودش را به موسیقی باز کرد. شهریار فقط شاعر نبود؛ صدای دلِ مردم بود که موسیقیدان‌ها هم شنیدند.

سگ‌ها، همراه وفادار انسان‌ها از دیرباز، امروز هم با سرگردانی، آسیب‌پذیری و تضاد رفتار انسان‌ها مواجه‌اند؛ موجوداتی که وابسته به ما هستند، اما همچنان قربانی تصمیم‌ها، محدودیت‌ها و خطرات محیط شهری‌اند.

ورود شمار قابل توجهی از شهروندان عراقی به تبریز، به‌ویژه برای تحصیل، نگاه‌ها را متوجه این پدیده کرده است. شهری که تاریخی طولانی در تجارت و تعاملات فرهنگی دارد، اکنون با پرسشی جدی روبه‌روست: آیا این موج تازه مهاجرت فرصتی برای رشد و رونق است یا تهدیدی برای منابع و هویت شهری؟

چند روز پیش در ترکیه تصمیم گرفتم قورمه‌سبزی درست کنم…