سرویس خبری یادداشت

خشونت علیه سالمندان پدیده‌ای پنهان اما عمیق است که ریشه در فشارهای روانی، اقتصادی و ساختارهای ناعادلانه اجتماعی دارد. از فرسودگی مراقبان تا تبعیض سنی، مجموعه‌ای از عوامل فردی و جمعی دست‌به‌دست هم می‌دهند تا امنیت و کرامت سالمندان را تهدید کنند. پیشگیری از این خشونت، نیازمند آگاهی عمومی، حمایت قانونی و تغییری بنیادین در نگرش جامعه به مفهوم سالمندی است.

مارگارت مید، انسان‌شناس فرهنگی آمریکایی (۱۹۰۱–۱۹۷۸)، با پژوهش‌های میدانی خود در ساموآ و گینه نو، نگاه جهان را به مفهوم «فرهنگ» و نقش آن در رشد انسان دگرگون کرد. او از نخستین زنانی بود که مرز میان علم و جامعه را شکست و اندیشه‌های انسان‌شناختی را به زبان مردم درآورد.

انسان در هر برهه‌ای از عمرش می‌تواند با کسانی روبه‌رو شود که نسبتشان با ما هرچه باشد، بزرگ‌تر فامیل، همسایه‌ای مهربان، دوستی سالخورده، مربی، یا حتی یک معلم؛ اما رفتارشان بوی «مادرانگی» می‌دهد؛ همان حالت بی‌دریغ مراقبت، همان امنیت نرم که بی‌هیچ ادعایی در حضورشان احساس می‌کنیم.

تقویت روابط اجتماعی یکی از مهم‌ترین عوامل در بهبود کیفیت زندگی و سلامت روان است. روابط قوی و معنادار می‌توانند به افراد احساس تعلق، حمایت و امنیت دهند. برای تقویت این روابط، چندین راهکار وجود دارد که می‌تواند به ایجاد و حفظ ارتباطات مثبت کمک کند.

خشونت علیه سالمندان، زخمی پنهان بر پیکر جامعه است؛ پدیده‌ای که در سکوت خانه‌ها و آسایشگاه‌ها رخ می‌دهد و قربانیان آن اغلب صدایی برای فریاد ندارند. این خشونت، از کتک و تحقیر گرفته تا سوءاستفاده مالی و بی‌توجهی عمدی، کرامت انسانی سالمندان را نشانه می‌گیرد و سلامت جسمی و روانی آنان را تهدید می‌کند. مقابله با آن نیازمند آگاهی، حمایت، و تغییر نگرش عمومی نسبت به ارزش و جایگاه سالخوردگان است.

۱۸ آبان زادروز زنی است که در تاریخ علم ایران، با نامی درخشان و جایگاهی ماندگار شناخته می‌شود؛ دکتر آلنوش تریان، فیزیکدان برجسته‌ای که به‌حق «مادر نجوم ایران» و «بانوی اخترفیزیک» نام گرفت.

مدتهاست که از «عصر پساسواد» سخن می‌گویند؛ دورانی که گویا انسان مدرن دیگر حوصله خواندن ندارد، کتاب از رونق افتاده و جای آن را تصاویر و ویدیوها گرفته‌اند. اما واقعیت شاید چیز دیگری باشد. ما نه به پساسوادگی رسیده‌ایم و نه گرفتار سطحی‌نگری شده‌ایم؛ بلکه شکل سوادمان تغییر کرده است.

۱۲ آبان یادآور تولد یکی از نام‌آورترین چهره‌های آواز ایرانی است؛ اقبال آذر (۱۲ آبان ۱۲۴۲ قزوین – ۳ اسفند ۱۳۴۹ تبریز)، هنرمندی که نامش با شکوه مکتب تبریز و روح پرشور موسیقی ایرانی پیوند خورده است.

در حالی‌که بسیاری از شهرهای دنیا با تکیه بر علم، فناوری و طراحی دقیق شهری به‌دنبال کاهش ترافیک هستند، در برخی نقاط شهر ما اقداماتی صورت می‌گیرد که نه‌تنها کمکی به روان‌سازی عبور و مرور نمی‌کند، بلکه مشکلات را دوچندان می‌سازد. یکی از این اقدامات، جدول‌گذاری‌های بی‌مورد در خیابان‌های کم‌عرض است؛ تغییری که ظاهر را منظم‌تر جلوه می‌دهد، اما در عمل، حرکت مردم و خودروها را دشوارتر می‌کند.