سرویس خبری یادداشت

ایران درّودی، هنرمندی چندوجهی از دیار مشهد، با تابلوهای خیال‌انگیز، کارگردانی در تلویزیون، و آموزش تاریخ هنر در دانشگاه، چهره‌ای شاخص در هنر معاصر ایران بود. در آثار او، غیبت انسان به حضوری رازآلود بدل می‌شود؛ انگار که خودِ طبیعت روایت‌گر اندوه، امید و آزادی باشد.

منصوره حسینی (۱۳۰۵–۱۳۹۱) از پیشگامان نقاشی نوگرای ایران، هنرمندی بود که از دانشکده هنرهای زیبای تهران تا آکادمی رم، مسیر رشد هنری‌اش را با پشتکار و علاقه به سبک‌های نو دنبال کرد. او با بهره‌گیری هوشمندانه از اکسپرسیونیسم اروپایی و عناصر نقاشی سنتی ایرانی، آثاری خلق کرد که مورد تحسین منتقدان داخلی و بین‌المللی قرار گرفت.

چند روز پیش در ترکیه تصمیم گرفتم قورمه‌سبزی درست کنم…

چند روز پیش در جمعی نشسته بودم. زنی کنارم بود که از مدتها پیش می‌شناختمش…

گاهی جسته و گریخته به گوشمان می‌خورد که برخی نوجوانان در دورهمی‌های صمیمی با هم‌سالانشان، با زبانی آکنده از کلمات تحقیرآمیز یا رکیک شوخی می‌کنند

میان اصالت اندیشه و فنون نمایشی سخن گفتن، تفاوتی بنیادین وجود دارد؛ آنچه از دل و تجربه برمی‌خیزد، با آنچه صرفاً به مهارت‌های بیانی متکی است، فاصله‌ای عمیق دارد.

کاهش آمار ازدواج در ایران سال‌هاست به دغدغه‌ای اجتماعی تبدیل شده است. اغلب تحلیل‌ها، انگشت اتهام را به سوی مشکلات اقتصادی یا توقعات جوانان نشانه می‌رود. اما در میان زنان تحصیل‌کرده و مستقل، دلایل دیگری نهفته است؛ دلایلی که به حقوق، آزادی و کیفیت زندگی مشترک مربوط می‌شود، نه صرفاً به جیب خالی یا رویاهای دست‌نیافتنی.

چرا از نور درون خود می‌گریزیم؟ مزلو می‌گوید بسیاری از افراد، وقتی در آستانه‌ی شکوفایی استعدادها، خلاقیت، قدرت درونی یا تحقق خود واقعی‌شان قرار می‌گیرند، احساس ترس یا اضطراب می‌کنند. این ترس می‌تواند شکل‌های مختلفی داشته باشد: