سرویس خبری یادداشت

در سال‌های اخیر، تعداد خیرین در شهرهایی مانند تبریز به طور چشمگیری افزایش یافته است. این موضوع در نگاه اول خوشحال‌کننده است؛ چرا که نشان می‌دهد افراد بیشتری مایل به کمک به دیگران هستند. اما وقتی این افزایش خیرخواهی همزمان با رشد تعداد افراد نیازمند اتفاق می‌افتد، باید دقیق‌تر به این مسئله نگاه کرد. آیا واقعاً حضور بیشتر خیرین به معنای بهبود شرایط اجتماعی است یا نشانه‌ای از بزرگ‌تر شدن شکاف اقتصادی و نابرابری در جامعه؟

در روزهایی که سینمای ایران هنوز زبان تکنیک را نمی‌دانست، مردی از تبریز آمد و دوربین را آگاه کرد. ساموئل خاچیکیان، کارگردانی که دلهره را به تصویر بدل کرد، در ۲۹ مهر به دنیا آمد و تا پایان عمر، دست از آزمودن برنداشت.

وقتی مرز میان نیکوکاری و خودنمایی از بین برود، فقر به تماشا گذاشته می‌شود و کرامت انسانی قربانی شهرت می‌گردد؛ اتفاقی که این روزها در تبریز نگرانی بسیاری از خیّران را برانگیخته است.

ستارخان، یکی از سرداران برجسته جنبش مشروطیت ایران و معروف به سردار ملی، با ایستادگی بی‌نظیر در برابر نیروهای دولتی ضد مشروطه در تبریز، نقش مهم و تاثیرگذاری در تاریخ انقلاب مشروطه ایفا کرد.

ترکیب سودمحوری، بی‌سوادی و هوش مصنوعی علوم انسانی را به زانو درآورده است.

۲۷ مهر، سالروز تولد یکی از چهره‌های تأثیرگذار تئاتر معاصر ایران است؛ نویسنده‌ای که نمایش را نه‌فقط صحنه‌ای برای اجرا، بلکه بستری برای التیام و آگاهی می‌داند. چیستا یثربی، با قلمی جسور و نگاهی روان‌شناسانه، مرز میان هنر و درمان را درنوردیده است.

۱۷ مهرماه زادروز گلی ترقی است؛ نویسنده‌ای که زندگی‌اش آمیزه‌ای از فلسفه، غربت و رؤیا بود. بانویی که از دل ادبیات فلسفی برخاست، از تنهایی و غربت نوشت و با داستان‌های ماندگارش چون «بزرگ بانوی روح من» و «خانه‌ای در آسمان» به یکی از درخشان‌ترین چهره‌های ادبیات معاصر ایران بدل شد.

در روزگاری که سازندگی و آبادانی نشانه ایمان و دانایی است، نام دکتر علی کمک‌پناه به عنوان یکی از چهره‌های شاخص توسعه در تبریز و ایران می‌درخشد. استادی برجسته از دانشگاه تربیت مدرس و دانش‌آموخته دکتری مکانیک خاک از ژاپن که با ساخت برج تجارت جهانی تبریز و آغاز طرح عظیم هتل‌ بیمارستان ۷۰ هزار متری تبریز، گام‌های ماندگاری در مسیر عمران، اشتغال‌زایی و ارتقای جایگاه اقتصادی آذربایجان برداشته است.

۹ مهر، سالروز تولد دکتر مینا ایزدیار است؛ پزشکی پیشرو، زنی بلندهمت و چهره‌ای ماندگار در تاریخ سلامت ایران. نام او، با انجمن تالاسمی ایران گره خورده و دستاوردهایش، زندگی هزاران بیمار را روشن کرده است. یادش، همچنان زنده است، چون هنوز نور می‌بخشد.