سرویس خبری یادداشت

در روزگاری که سازندگی و آبادانی نشانه ایمان و دانایی است، نام دکتر علی کمک‌پناه به عنوان یکی از چهره‌های شاخص توسعه در تبریز و ایران می‌درخشد. استادی برجسته از دانشگاه تربیت مدرس و دانش‌آموخته دکتری مکانیک خاک از ژاپن که با ساخت برج تجارت جهانی تبریز و آغاز طرح عظیم هتل‌ بیمارستان ۷۰ هزار متری تبریز، گام‌های ماندگاری در مسیر عمران، اشتغال‌زایی و ارتقای جایگاه اقتصادی آذربایجان برداشته است.

۹ مهر، سالروز تولد دکتر مینا ایزدیار است؛ پزشکی پیشرو، زنی بلندهمت و چهره‌ای ماندگار در تاریخ سلامت ایران. نام او، با انجمن تالاسمی ایران گره خورده و دستاوردهایش، زندگی هزاران بیمار را روشن کرده است. یادش، همچنان زنده است، چون هنوز نور می‌بخشد.

هفتم مهرماه، روز بزرگداشت شمس تبریزی است؛ مردی که نه تنها مولانا را متحول کرد، بلکه فهم ما از عشق، عرفان و حضور را نیز زیر و رو ساخت. او آمد، نوری در دل زمان افکند و بی‌صدا رفت… بی‌آنکه کسی بداند کجاست، اما همه جا هست.

۷ مهر، روز ملی آتش‌نشان در ایران، یادآور رشادت‌ها و جان‌فشانی‌های نیروهای امدادی در دل حوادث و بحران‌هاست. اما در کنار آتش، دود و انفجار، تهدیدی کمتر دیده‌شده و پنهان، بارها جان آتش‌نشانان را به خطر انداخته: آسانسورهای غیراستاندارد؛ تجهیزاتی که به جای کمک‌رسانی، گاه به تله‌ای مرگبار تبدیل می‌شوند.

در حالی که ایران با پیشینه‌ای غنی و طبیعتی چهارفصل، یکی از کشورهای مستعد در حوزه گردشگری محسوب می‌شود، شعار امسال روز جهانی گردشگری یعنی «تحول پایدار»، بار دیگر اهمیت توسعه مسئولانه و آینده‌نگر این صنعت را یادآور می‌شود. استان آذربایجان شرقی، با ترکیبی از میراث تاریخی، تنوع فرهنگی و جاذبه‌های طبیعی، نمونه‌ای گویا از ظرفیت‌ها و چالش‌های این مسیر در مقیاس منطقه‌ای است.

۵ مهر، سالروز تولد سرور لاهیجانی است؛ شاعر، معلم و یکی از پیشگامان جنبش زنان ایران که از دل فرهنگ و ادب گیلان برخاست و با اندیشه و قلمش رد پایی ماندگار در تاریخ اجتماعی و ادبیات معاصر ایران بر جای گذاشت.

بار دیگر زمین را کنده‌اند، بلوک‌ها را بیرون ریخته‌اند.

ابتدا گمان می‌کنم شاید مربوط به اموری از قبیل کابل‌کشی و… باشد…

بل هوکس، نویسنده و نظریه‌پرداز فمینیست سیاه‌پوست آمریکایی، با نگاهی عمیق به تقاطع نژاد، جنسیت و طبقه اجتماعی، توانست مرزهای سنتی فمینیسم را بشکند و مفهوم تازه‌ای از برابری و عشق اجتماعی را مطرح کند. او نه تنها در جهان دانشگاهی، بلکه در فرهنگ عمومی هم تأثیر ماندگاری گذاشت.

در ایران، نان فقط خوراک نیست؛ بخشی از آرامش اجتماعی است. هر اختلالی در تأمین آن، می‌تواند موجی از اضطراب و بی‌نظمی ایجاد کند، به‌ویژه در شهرهایی چون تبریز که هم پرجمعیت‌اند و هم در معرض خطراتی چون زلزله. تجربه‌های گذشته نشان داده‌اند که حتی تغییرات کوچک در میزان تقاضا، صف‌های طولانی و نگرانی‌های بزرگ به دنبال دارد. از همین رو، ایجاد یک مرکز اضطراری تولید نان، دیگر یک گزینه نیست؛ ضرورتی حیاتی برای تاب‌آوری شهری است.

قصه مردی که با پاهایش رویا می‌کشدقصه‌ی رحیم عظیمی پر از درس‌ها و الهام است. او به ما نشان می‌دهد که حتی وقتی زندگی درها را می‌بندد، همیشه می‌توان مسیر تازه‌ای گشود و راهی نو پیش گرفت.
در دل کوچه‌های تبریز، هنرمندی زندگی می‌کند که قصه‌اش سرشار از شجاعت است. «رحیم عظیمی» معروف به «پانگار»، مردی که حادثه‌ای سخت دستانش را گرفت، اما توانست پاهایش را به قلمی جادویی بدل کند. او نه‌تنها در برابر سرنوشت تسلیم نشد، بلکه با هنر مینیاتور، پیام امید و ایمان را به جهانیان مخابره کرد.