سرویس خبری یادداشت

بحران آب در ایران دیگر پدیده‌ای دوردست نیست؛ در زندگی روزمره‌مان قدم گذاشته. با این حال، هنوز می‌توان با تصمیم‌های ساده اما آگاهانه، بحران آب در ایران دیگر پدیده‌ای دوردست نیست؛ در زندگی روزمره‌مان قدم گذاشته. با این حال، هنوز می‌توان با تصمیم‌های ساده اما آگاهانه، از تشدید آن جلوگیری کرد.

با افزایش جمعیت سالمندان در ایران، مسئله اوقات فراغت این قشر به یک بحران اجتماعی در حال رشد تبدیل شده است. در شهری مثل تبریز، که سالمندان بخش قابل‌توجهی از ساکنان آن را تشکیل می‌دهند، نبود برنامه‌های هدفمند و فضاهای مناسب برای گذران این ایام، نشانه‌ای از غفلت جمعی ماست؛ غفلتی که ممکن است تاوان آن را نسل‌های بعدی نیز بپردازند.

در گذشته‌های نه چندان دور، تبریز نه تنها به عنوان شهری پرجنب‌وجوش و فرهنگی، بلکه در دل طبیعت و باغات سرسبز خود می‌درخشید.

هر سال صدها حادثه رانندگی تنها به دلیل یک لحظه غفلت یا طغیان خشم در جاده‌ها رخ می‌دهد. در حالی که تعمیر و نگهداری خودروها به عنوان یک اصل کلیدی مورد تأکید قرار گرفته، بی‌توجهی به سلامت روان راننده‌ها همچنان یکی از مهم‌ترین عوامل حوادث رانندگی است. جاده‌ها فقط با لاستیک و بنزین ایمن نمی‌شوند؛ تعادل روانی پشت فرمان، ضامن جان خود ما و همه جامعه است.

سی‌ام تیر، سالروز جاودانگی پروفسور علی‌اکبر ترابی، بنیان‌گذار و پدر جامعه‌شناسی و علوم اجتماعی ایران، اندیشمند، استاد علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه تبریز، نویسنده، ادیب، شاعر، محقق، مردم‌شناس، جامعه‌شناس، فیلسوف و دانشمند برجسته آذربایجان و ایران است؛ او بنیان‌گذار جامعه‌شناسی، مردم‌شناسی، فلسفه علوم و «تاریخ ادیان و مذاهب» در ایران بود.

دوقلو بودن اغلب جذابیت‌ها و چالش‌های منحصر به‌فردی را با خود به همراه دارد، اما در پس این شباهت‌های چشم‌گیر، نیازی مهم و کمتر دیده‌شده نهفته است: ضرورت توجه به فردیت و هویت مستقل هر کودک. خانواده و مدرسه، به‌عنوان نخستین نهادهای اجتماعی، نقش کلیدی در شکل‌دهی شخصیت و استقلال دوقلوها دارند؛ نقشی که اگر به‌درستی ایفا نشود، می‌تواند سال‌ها بر روان و مسیر زندگی آن‌ها تاثیر بگذارد.

با اینکه فعالیت بدنی و ورزش، بخشی جدایی‌ناپذیر از رشد همه‌جانبه دانش‌آموزان محسوب می‌شود، اما آموزش درس ورزش در مدارس ایران با چالش‌های ساختاری و فرهنگی متعددی روبه‌روست که آینده سلامت نسل جدید را تهدید می‌کند.

در سایه جنگ ویرانگر غزه، زنان نه‌تنها قربانیان خاموش بحران انسانی‌اند، بلکه بار اصلی بقای خانواده‌ها را بر دوش دارند. نگاهی به آمارهای مراجع بین‌المللی، ابعاد تلخ و منحصر به‌فرد رنج‌های زنان را به‌تصویر می‌کشد؛ رنجی که نیازمند توجه و مداخله فوری جهانی است.