سرویس خبری اجتماعی

در روزگاری که کودکان بیشتر با بازی‌های دیجیتال بزرگ می‌شوند تا کتاب‌های درسی، نظام آموزشی چاره‌ای جز بازاندیشی در شیوه‌های تدریس ندارد. یکی از نوآورانه‌ترین پاسخ‌ها به این تغییر، رویکرد «گیمیفیکیشن» یا بازی‌وارسازی در آموزش است. اما آیا این روش، تنها بازی است یا پلی است برای رسیدن به یادگیری عمیق‌تر؟ امکانات لازم برای پیاده‌سازی آن چیست و تا چه اندازه می‌توان روی تأثیر واقعی آن حساب کرد؟

در دنیای امروز، وقتی تغییرات سریع اجتماعی و فناوری، نسل‌ها را از هم جدا می‌کند، آموزش مشارکتی و بین نسلی به عنوان پلی قدرتمند عمل می‌کند تا با ایجاد ارتباط و تبادل دانش، پیوندهای انسانی را تقویت کرده و کیفیت زندگی در جامعه را بهبود بخشد.

در جهانی که صنعت مد با سرعت سرسام‌آوری تولید می‌کند و زمین را زیر کوهی از لباس‌های بی‌مصرف دفن می‌کند، «مد دایره‌ای» به‌عنوان یک آلترناتیو اخلاقی و زیست‌محیطی ظهور کرده است. رویکردی که به‌جای مصرف و دورریز، بر دوام، بازطراحی، استفاده مجدد و بازیافت تأکید دارد. آیا مد می‌تواند دوباره بخشی از راه‌حل باشد، نه مسئله؟

در روزگاری که صنعت مد برای تأمین زیبایی، زندگی حیوانات را قربانی می‌کند، مفهوم «مد بدون خشونت» به‌عنوان یکی از مهم‌ترین جریان‌های اخلاقی در پوشش و مصرف ظاهر شده است. این نگاه، مد را از بازی مصرف‌گرایانه و خونین دور می‌کند و آن را به زیباشناسی آگاهانه و مسئولانه پیوند می‌زند.

در دنیایی که مد با سرعت برق‌آسا تغییر می‌کند و سلیقه‌ها را می‌بلعد، برخی به‌جای آنکه مد را انتخاب کنند، خود انتخاب مد می‌شوند. این‌گونه است که پدیده‌ «قربانی مد» شکل می‌گیرد؛ انسانی که نه لباس، که لباس او را شکل می‌دهد. اما کجا مرز میان زیبایی و ازخودبیگانگی است؟

داشتن همبازی برای کودکان همواره به عنوان یکی از عوامل مهم رشد اجتماعی، عاطفی و شناختی شناخته شده است. بازی با همسالان فضایی فراهم می‌کند تا کودکان مهارت‌هایی مانند همکاری، حل تعارض، ابراز احساسات و تخیل را تجربه کنند. اما آیا الزام داشتن تعداد زیادی همبازی برای همه کودکان، امری ضروری و ثابت است؟ یا اینکه این انتظار بیش از همه برگرفته از تجربه و خاطرات ما بزرگ‌ترهاست؟

در جهانی که سلامت کودک به‌عنوان زیربنای توسعه پایدار شناخته می‌شود، بی‌توجهی به تغذیه با شیر مادر، غفلت از یک حق مسلم بشری است. هفته جهانی شیر مادر یادآور این مسئولیت جمعی است که هیچ مادری نباید در فرآیند شیردهی تنها بماند.

بحران آب در ایران دیگر پدیده‌ای دوردست نیست؛ در زندگی روزمره‌مان قدم گذاشته. با این حال، هنوز می‌توان با تصمیم‌های ساده اما آگاهانه، بحران آب در ایران دیگر پدیده‌ای دوردست نیست؛ در زندگی روزمره‌مان قدم گذاشته. با این حال، هنوز می‌توان با تصمیم‌های ساده اما آگاهانه، از تشدید آن جلوگیری کرد.

با افزایش جمعیت سالمندان در ایران، مسئله اوقات فراغت این قشر به یک بحران اجتماعی در حال رشد تبدیل شده است. در شهری مثل تبریز، که سالمندان بخش قابل‌توجهی از ساکنان آن را تشکیل می‌دهند، نبود برنامه‌های هدفمند و فضاهای مناسب برای گذران این ایام، نشانه‌ای از غفلت جمعی ماست؛ غفلتی که ممکن است تاوان آن را نسل‌های بعدی نیز بپردازند.