سرویس خبری سبک زندگی

سالمندی مرحله‌ای طبیعی از چرخه زندگی است که هر انسانی دیر یا زود آن را تجربه خواهد کرد. جمعیت سالمندان در ایران و جهان با سرعت در حال افزایش است و این روند، فرصت‌ها و چالش‌های فراوانی را پیش روی جامعه قرار می‌دهد. در حالی که سالمندان سرمایه‌های ارزشمند جامعه محسوب می‌شوند و تجربه و خرد آن‌ها می‌تواند چراغ راه نسل‌های آینده باشد، متأسفانه در بسیاری موارد شاهد بی‌توجهی به نیازهای مادی و عاطفی این قشر هستیم.

آمارهایی که مرتب از افزایش نرخ «تجرد قطعی» می‌گویند، اغلب با نگرانی‌های بزرگ‌نمایی‌شده همراه می‌شوند. اما واقعیت این است که بسیاری از این نگرانی‌ها ریشه در نگاه سنتی به ازدواج و خانواده دارند؛ نگاهی که امروز با تغییرات اجتماعی، پزشکی و فرهنگی دیگر نمی‌تواند مرجع قطعی قضاوت باشد.

در استایل، همیشه چیزی فراتر از ظاهر وجود دارد. چیزی که نه فقط دیده می‌شود، بلکه احساس می‌شود. ممکن است یک کت و شلوار گران‌قیمت یا پیراهنی با طراحی خاص و لاکچری توجه را جلب کند، اما بدون یک کفش باکیفیت، تمیز و متناسب، همه‌ آن زیبایی در هوا معلق می‌ماند؛ بی‌ریشه، بی‌وزن، بی‌اثر.

چند روز پیش در ترکیه تصمیم گرفتم قورمه‌سبزی درست کنم…

چند وقت پیش از طرف یکی از دوستانم که تازه ازدواج کرده، برای شرکت در مجلسی زنانه دعوت شدم. ضیافتشان از آن دسته مهمانی هایی بود که در حواشی سال اول ازدواج برگزار می شوند، اسم ویژه و زمان بخصوص دارند و برپا شدنشان معمولا پیش نیاز دارد.

در جهانی که صنعت مد با سرعت سرسام‌آوری تولید می‌کند و زمین را زیر کوهی از لباس‌های بی‌مصرف دفن می‌کند، «مد دایره‌ای» به‌عنوان یک آلترناتیو اخلاقی و زیست‌محیطی ظهور کرده است. رویکردی که به‌جای مصرف و دورریز، بر دوام، بازطراحی، استفاده مجدد و بازیافت تأکید دارد. آیا مد می‌تواند دوباره بخشی از راه‌حل باشد، نه مسئله؟

در روزگاری که صنعت مد برای تأمین زیبایی، زندگی حیوانات را قربانی می‌کند، مفهوم «مد بدون خشونت» به‌عنوان یکی از مهم‌ترین جریان‌های اخلاقی در پوشش و مصرف ظاهر شده است. این نگاه، مد را از بازی مصرف‌گرایانه و خونین دور می‌کند و آن را به زیباشناسی آگاهانه و مسئولانه پیوند می‌زند.

در دنیایی که مد با سرعت برق‌آسا تغییر می‌کند و سلیقه‌ها را می‌بلعد، برخی به‌جای آنکه مد را انتخاب کنند، خود انتخاب مد می‌شوند. این‌گونه است که پدیده‌ «قربانی مد» شکل می‌گیرد؛ انسانی که نه لباس، که لباس او را شکل می‌دهد. اما کجا مرز میان زیبایی و ازخودبیگانگی است؟

داشتن همبازی برای کودکان همواره به عنوان یکی از عوامل مهم رشد اجتماعی، عاطفی و شناختی شناخته شده است. بازی با همسالان فضایی فراهم می‌کند تا کودکان مهارت‌هایی مانند همکاری، حل تعارض، ابراز احساسات و تخیل را تجربه کنند. اما آیا الزام داشتن تعداد زیادی همبازی برای همه کودکان، امری ضروری و ثابت است؟ یا اینکه این انتظار بیش از همه برگرفته از تجربه و خاطرات ما بزرگ‌ترهاست؟

در جهانی که سلامت کودک به‌عنوان زیربنای توسعه پایدار شناخته می‌شود، بی‌توجهی به تغذیه با شیر مادر، غفلت از یک حق مسلم بشری است. هفته جهانی شیر مادر یادآور این مسئولیت جمعی است که هیچ مادری نباید در فرآیند شیردهی تنها بماند.