سرویس خبری موسیقی

موسیقی در انواع فعالیت ­های روزمره ما حضور دارد. شاید دور از واقعیت نباشد اگر بگوییم موسیقی بخشی از غریزه ماست، مادران کودک خود را با نوای لالایی خود می­ خوابانند و این امری اکتسابی نیست، بلکه از درون آنها برمی­ خیزد. ریتم ­هایی که والدین برای آرام و سرگرم کردن کودک با به صدا درآوردن اشیاء ایجاد می­ کنند نیز شکلی ابتدایی از موسیقی است. گویی آنان به شکلی غریزی دریافته ­اند که موسیقی می ­تواند به حفظ و بازگرداندن تعادل به زندگی کمک کند.

موسیقی در ادوار مختلف تاریخ ایران، به عناوین و دلایل مختلف، مسیری پر از محرومیت‌ها و ممنوعیت‌ها را پیموده و بدیهی است که در اثر این محرومیت‌ها زنان بسیار کمتر به موسیقی بپردازند. به عبارتی در طول تاریخ هنر ایران، نواختن ساز و خوانندگی به‌طور عموم پیشه‌ای مردانه بوده است و اگر نوع نگاه فرهنگ ایرانی به موسیقی‌دانان و موسیقی‌نوازان و آوازخوانان  را نیز در نظر بگیریم، در می‌یابیم که پرداختن زنان به موسیقی تا چه اندازه موضوعی مسأله‌دار و ممنوعه محسوب می‌گشته است.