سرویس خبری نویسنده

فال در زندگی امروز دیگر یک بازی پیش‌بینی ساده نیست؛ به آیینی روزمره و ابزاری فرهنگی بدل شده که بسیاری برای مدیریت اضطراب، سامان‌دادن به روزشان و بازتاب‌دادن هویت شخصی از آن کمک می‌گیرند؛ از چک‌کردن فال روزانه در گوشی گرفته تا کارت‌های تاروت و لایوهای فال‌گیری، همه نشان می‌دهند که فال در دل سبک زندگی مدرن جا خوش کرده است.

پدیده تازه‌ای در موسیقی ایران شکل گرفته؛ کنسرت‌هایی که نه بر دوش هنر، بلکه بر شانه شهرت می‌ایستند، جایی که «نام خانوادگی» و «اقتصاد توجه» مهم‌تر از کیفیت اجرا عمل می‌کنند.

با تداوم دوره‌های بحرانی آلودگی هوا در تبریز و تکرار تصمیمات کوتاه‌مدتی مانند تعطیلی مدارس و محدودیت‌های ترافیکی، پرسش جدی شهروندان این است که چرا با وجود سال‌ها وعده درباره توسعه مترو، نوسازی ناوگان فرسوده و گسترش انرژی‌های پاک، هیچ‌یک از راهکارهای اصلی برای کاهش آلودگی به سرانجام نرسیده و شهر همچنان گرفتار چرخه‌ای فرساینده از بحران و تصمیمات مقطعی مانده است.

این متن نگاهی تحلیلی به سازوکار شکل‌گیری داستان دارد؛ از نقش بنیادین زمان و رابطهٔ علت‌ومعلول تا چگونگی پیوند لایه‌های پنهان و آشکار پیرنگ که ساختار یک روایت مؤثر را شکل می‌دهند.

آلودگی هوا دیگر یک بحران فصلی نیست؛ معضلی است که نفس شهرها را تنگ کرده و کیفیت زندگی شهروندان را هر روز بیش از پیش تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. این یادداشت نگاهی انتقادی دارد به علت‌ها، پیامدها و بی‌توجهی‌هایی که ما را به وضعیت امروز رسانده است.

در سال‌های اخیر، بحث خشونت علیه زنان بیشتر به رفتارهای آشکار، ساختاری یا اجتماعی معطوف بوده است؛ اما در دل بسیاری از خانواده‌ها، نوعی خشونت

رواج گسترده‌ی انواع پروتزها و کالاهای موسوم به زیبایی، امروز به یکی از نگرانی‌های جدی اجتماعی بدل شده است؛ پدیده‌ای که با پشتیبانی نظام سرمایه‌داری و موج‌های مد، نه‌تنها سلیقه و هویت زنان را هدف می‌گیرد، بلکه با ایجاد معیارهای کاذب زیبایی، آنان را به سمت خودفریبی، ناخرسندی از بدن و وابستگی دائمی به کالاهای ظاهرساز سوق می‌دهد.

دو استاد فلسفه با دو درس ماندگار—پرسشگری درست و سکوتِ آگاهانه—چنان تأثیری بر مسیر فکری و زندگی من گذاشتند که امروز نیز هر انتخاب و هر نگاهی را با یاد آن‌ها شکل می‌دهم؛ درس‌هایی که نشان می‌دهند فلسفه نه در کتاب‌ها، بلکه در شیوه زیستن ما جاری است.

در حالی که تکلیف باید ابزاری برای یادگیری باشد، در بسیاری از مدارس امروز به باری سنگین و بی‌هدف تبدیل شده؛ باری که نه مهارتی می‌سازد و نه به رشد کودک کمک می‌کند، بلکه صرفاً نمایش فعالیت مدرسه را تقویت می‌کند.