سرور لاهیجانی در ۵ مهر ۱۲۹۱ در لاهیجان، در خانواده‌ای اهل فرهنگ چشم به جهان گشود. پدرش «احمد مستوفی محصص» و مادرش «ساره سلطان» هنرمند خط و نقاشی بود. فضای فرهنگی خانه و آموزش خصوصی از همان کودکی، مسیر سرور را به سوی شعر، سخنوری و آموزش هموار کرد؛ چنان‌که در ۹ سالگی پنج‌هزار بیت شعر حفظ بود و از ۱۰ سالگی به سرودن شعر و ایراد سخنرانی می‌پرداخت.
در ۱۵ سالگی، قدم به رشت گذاشت؛ شهری که در آن هم به تدریس پرداخت، هم به فعالیت‌های اجتماعی. در همین سال‌ها به جمعیت‌های جنبش زنان ایران پیوست و با انتشار اشعاری درباره آزادی و حقوق زنان، به یکی از چهره‌های شاخص زنان روشنفکر گیلان تبدیل شد. در ادامه، مدیریت دبیرستان دخترانه «فروغ» رشت به او سپرده شد؛ جایی که نخستین دیدار تأثیرگذار او با پروین اعتصامی نیز رخ داد و دوستی عمیق و فرهنگی میان این دو زن ادیب شکل گرفت.
سرور لاهیجانی نه‌تنها در عرصه شعر، بلکه در فعالیت‌های فرهنگی و ادبی نیز نقش پررنگی ایفا کرد. در مسابقه ادبی هزاره فردوسی، رتبه ممتاز کسب کرد و در نخستین کنگره شعرا و نویسندگان ایران، در کنار ملک‌الشعرای بهار بر کرسی هیئت رئیسه نشست.
در روزگاری که کمتر زنی مجال سخن گفتن داشت، او با حضور فعال خود در انجمن‌های ادبی، تدریس، مدیریت و شعر، صدای زنان اندیشمند ایران بود. حاصل سال‌ها تلاش او، پنج هزار بیت شعر و یادگاری فرهنگی است که هنوز پژواک آن در تاریخ زنان ایران شنیده می‌شود.