شریف و شجاع مثل محمد

در عصری که قاطبه مدیران، ابر و باد و مه و خورشید و فلک را به کار می گیرند، به امدادهای غیبی چنگ می زنند و با آویزان شدن به لابی های متعدد و متنوع، تلاش می کنند تا چند صباحی بیشتر به صندلی مدیریت خود بچسبند و در بازی های پیدا و پنهان تاج_و_تخت نقش بله قربان گوهای رام و مطیع را بازی می کنند، مرحوم محمد_محمدپور، از آن دست مدیران شریف و شجاع کم نظیری بود که به هیچ روی، وابسته و دلبسته میز و دفتر و دستک نشد و هیچ اقتضائی هم نتوانست او را تغییر دهد.

 

او، که خود، یکی از حامیان آزادی حرفه ای روزنامه‌نگاران و رسانه‌ها در بیان دیدگاه های انتقادی و مطالبه‌گری بود و حتی صابون نقد رسانه ها به تنش خورده بود، زمانی که تحت فشار استاندار وقت قرار گرفت تا به زعم آنان، جلوی رسانه ها و روزنامه نگاران منتقد و مطالبه گر را بگیرد و مهارشان کند تا نقدی و سوالی در رسانه ها علیه مدیران پرمدعای استان منتشر نشود، با قدرت و صلابت در برابر این فشارهای فرمایشی و دستوری ایستاد و دفاعی تمام قد و مردانه از جریان نقدهای رسانه ای و روزنامه نگاران کرد و صراحتا گفت: “تا وقتی من مدیرکل ارشاد هستم، مانع از نقادی رسانه ها نخواهم شد”!

 

محمدپور حتی، داوطلبانه و با شجاعت، خود و حوزه مدیریتی اش را در معرض نقدهای رسانه ای قرار داد و از خودش شروع کرد تا جریان نقادی در این حوزه را زمینه سازی کند؛ اما زمانی که فشارهای سیاسی بر وی به واسطه همین خرق عادت فزایش یافت، ترجیح داد در دوقطبی ذبح ناجوانمردانه رسانه و شجاعت کنار رفتن از مسوولیت، راه اسلاف خود را نرود و استعفاء کند!

استعفانامه محمدپور که در ۱۸ خردادماه ۱۳۹۹، چند ماه قبل از فوت نابهنگامش تسلیم وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی وقت، که اتفاقا همین دکتر عباس_صالحی، بود، شد و طی آن به صراحت، دلایل استعفای خود را “بی مهری ها در مدیریت استان” نسبت به خود و “عدم تحمل و صبوری در مقابل نقد رسانه ها” عنوان کرد، سندی درخشان، تاریخی و قابل تحسین در اعتقاد و ارج گذاری آن مرحوم به جایگاه و شأن رسانه هاست که به وقت مقتضی منتشر خواهد شد.

 

هرچند این استعفاء با تک جمله ای در حاشیه آن، از سوی وزیر ارشاد وتو شد و “عباس صالحی” با بیان این جمله که “حالا چه وقت رفتن است؟ ما شما را تازه پیدا کرده ایم”، محمدپور را از این تصمیم منصرف کرد؛ اما چه کسی است که نداند، همان فشارها، بعد از استعفای خردادی او، همچنان ادامه یافت، درست مثل دفاع تمام قد او از رسانه ها تا آخرین لحظه عمر پربار؛ اما کوتاهش …

 

چهار سال قبل، در بامداد ۱۰ آبان ماه ۱۳۹۹، محمد، شریف ترین مدیرکل تاریخ فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان شرقی، از میان ما رفت و ما همچنان، در حسرت جای خالی او و امید به تکثیر نسل چنین مدیرانی روزگار می گذرانیم، ما، ۴ سال است که همچنان عزاداریم، روحش شاد و یادش مانا و برقرار باد!