سیزدهم آذر مصادف با (۱۳ جمادیالثانی)، سالروز وفات بانوی بزرگواری است که الگوی بیبدیل ایثار و وفاداری در تاریخ اسلام به شمار میرود. حضرت امالبنین، با گذشتن از نام خود «فاطمه» و انتخاب کنیهای که جایگاه مادری را گرامی میداشت، ادبی مثال زدنی نسبت به فرزندان حضرت زهرا پیشه کرد و در خانه امامت، مدرسهای از عاطفه، وفاداری و تربیت مجاهد پرورش داد.
همزمانی این روز با تکریم مادران و همسران شهدا، پیوندی ژرف و نمادین میان سیره آن بانوی مکرم و نقش بیهمتای مادران و همسران شهیدان در عصر حاضر برقرار میکند. همانگونه که آن حضرت با صبر و آگاهی، فرزندانی چون حضرت عباس (ع) را برای حماسهای بزرگ تربیت کرد، این بانوان نیز با استقامت و ایثار، پشتیبان عزم راسخ عزیزانشان در دفاع از حقیقت و میهن بودهاند.
این تقارن، فرصتی برای تامل و پاسداشت است؛ تامل در سیره عملی بانوی بزرگواری که وفاداری را معنا بخشید، و پاسداشت از مقام بلند زنانی که عزیزان خود را در راه آرمانهای مقدس بدرقه کردند و خود، چراغی فروزان در مسیر بقای ارزشها شدند.
این روز، یادآور این حقیقت است که پشت هر حماسه و ایثاری، ایثارگری خاموش و عشقی پایدار وجود دارد که تاریخ را زنده نگه میدارد.