در ژرفای فرهنگ و تمدن ایرانی، مادر همواره جایگاهی اسطورهای و عرفانی داشته است. او نه فقط زایندهی جسم، که پرورشدهندهی روح، حامل میراث فرهنگی و نخستین معلم زندگی است. مادر، مدرسهای است که انسان در آن درس عشقِ بیقید و شرط، فداکاریِ خاموش، تابآوری در برابر طوفانها و امیدوار بودن حتی در تاریکترین لحظات را میآموزد. نام مادر، با واژههای مقدسی چون «پناه»، «آرامش» و «تولدِ دوباره» هممعناست.
این مناسبت، فرصتی ارزشمند را برای ما فراهم میآورد تا:
- قدردانی عمیق: بار دیگر، از تمامی مادرانی که با تار و پود وجودشان، گرمابخش کانون خانواده و جامعه بودهاند، صمیمانه تشکر کنیم. از مادرانی که با دستان پر مهرشان، نهال زندگی را آبیاری کرده و با قلب گستردهشان، خانه را به بهشتی از امنیت بدل میکنند.
- بازاندیشی مسئولانه: دربارهی ابعاد گوناگون نقش مادر در جهان پیچیدهی امروز بیندیشیم. مادران در عین مدیریت امور خانه و تربیت فرزندان، امروز اغلب در عرصههای اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی نیز حضوری فعال و تأثیرگذار دارند. این روز باید محرکی باشد برای تفکر جدی دربارهی لزوم حمایتهای عاطفی، اجتماعی و قانونی از مادران، به منظور توانمندسازی هرچه بیشتر آنان و ایجاد توازن میان مسئولیتهای چندگانهشان.
- بزرگداشت کرامت انسانی زن: تکریم مقام مادر، در حقیقت احترام به والاترین جلوههای وجودی یک زن است. این روز، به ما یادآوری میکند که جامعهای بالنده و متعادل، جامعهای است که به نقشها و حقوق تمامی زنان، در هر جایگاهی که هستند، احترام بگذارد و بستر رشد و شکوفایی استعدادهایشان را فراهم کند.
- تجدید پیمان با ارزشها: روز مادر، زمان مناسبی است برای تجدید عهد با اصول اخلاقی و عاطفی که مادران به ما آموختهاند: مهربانی، درستکاری، گذشت و عشق ورزیدن. این ارزشها، بنیان یک زندگی فردی و جمعی سالم را تشکیل میدهند.
در شرایط امروز جامعه که فشارهای اقتصادی و اجتماعی گاه سنگین مینماید، بار مسئولیت بر دوش مادران افزونتر شده است. بنابراین، سپاسگزاری از مادران باید فراتر از هدیهای در یک روز خاص باشد. این قدردانی میبایست در قالبهای ماندگار و روزمره متجلی شود: با همراهی در مسئولیتها، با گوش دادن به دغدغههایشان، با ایجاد فضایی امن برای بیان وجودشان و با قدردانی پیوسته از نقش بیبدیل آنان در ساختار خانواده و جامعه.
این روز را به تمام مادران ایران زمین، این قهرمانانِ بیادعای تاریخِ زندگی، تبریک میگویم. به ویژه، استقامت و صبرِ مادرانِ این دیار را که با وجود تمامی دشواریها، همچنان کانون مهر و استواری هستند، ارج مینهم. باشد که نور وجود مادر، که نماد آفرینش و مهر بیپایان است، همواره راهنمای ما در مسیر انسانیت و همدلی باشد.
مادر، تنها یک نسبت خویشاوندی نیست؛ او یک «مفهوم» است. مفهومِ ریشهدار بودن، مفهومِ عشقِ بیمنت و مفهومِ امید به آینده. پاسداشت این مفهوم، در واقع پاسداشت اصل حیات و معنای اصیل انسان بودن است. مادر، نخستین زمزمهی زندگی و آخرین پناهگاه آرامش است.
به قلم: کوثر آریانی