یادمان نرود…

اگر عمیقا درک و فهم و شعور داشته باشیم ردپای خوبان روزگار را خواهیم دید که بی هیچ چشمداشتی انرژی و احساس خوب خود را فدای ما نمودند.
یادمان نرود روزهایی که نگران آینده بودیم یک نفر امید در دلمان کاشت.
یادمان نرود وقتی هیچ چیز بلد نبودیم یک نفر هوایمان را داشت و تجربه هایش را در اختیارمان گذاشت.
یادمان نرود نفراتی را که مازاد بر وظیفه شان به ما لطف و محبت نمودند.
یادمان نرود یک نفر سر صحنه، پشت صحنه همیشه خودش را قربانی می‌کرد تا مخالفان ما آرامش ما را بر هم نزنند و باعث شدند ما در آرامش و تمرکز کامل یاد بگیریم و یاد بدهیم.
یادمان نرود یک نفر مبلغ ما بود تا ما را به دیگران بشناساند و در تمام این مدت تمام تلاشش را می‌کرد تا نسبت به ما اعتماد در قلبشان بکارد.
یادمان نرود یک نفر وقتی می‌توانست به فکر منفعت خودش باشد ما را هم شریک منفعت نمود.
یادمان نرود وقتی حتی خودمان و خانواده مان توانایی هایمان را باور نداشتیم، یک نفر باور مثبت در وجودمان کاشت و به ما فرصت داد تا توانایی‌هایمان رو شکوفا کنیم.
یادمان نرود وقتی درگیر مشکلات بودیم یک نفر به ما عشق می ورزید و عاشقانه راهنمایی‌مان می‌کرد.
یادمان نرود یک نفر کمکمان کرد تا راه را بشناسیم و این همراهی صادقانه اش باعث شد ما راحتتر به مقصد برسیم.
یادمان نرود یک نفر وقتی خودش غمگین بود دست ما را با لبخند و عشق فشرد.
یادمان نرود یک نفر با اینکه به نقاط ضعف ما واقف بود همچنان در حال بزرگ و توانمند جلوه دادن ما بود.
یادمان نرود وقتی به خیال خودمان داشتیم رفیق واقعی مان را دور می زدیم، او همچنان عاشقانه با نگاههای دوست داشتنی اش پذیرای عشق و صداقت دروغین ما بود.
یادمان نرود وقتی بی جنبه با دوست صادقمان شوخی کردیم، اگر او به روی خودش نمی آورد صرفا بخاطر حفظ حرمت ها بود.
یادمان نرود اگر به آرزوی محالمان رسیدیم قدردان کسانی باشیم که در طول مسیر عاشقانه و صادقانه با ما راه را پیمودن .
یادمان نرود از خومان بپرسیم چرا؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
یادمان نرود… یادمان نرود…

به قلم: سحر زارع

پیام آذربایجان