سرویس خبری یادداشت

خشونت علیه سالمندان، زخمی پنهان بر پیکر جامعه است؛ پدیده‌ای که در سکوت خانه‌ها و آسایشگاه‌ها رخ می‌دهد و قربانیان آن اغلب صدایی برای فریاد ندارند. این خشونت، از کتک و تحقیر گرفته تا سوءاستفاده مالی و بی‌توجهی عمدی، کرامت انسانی سالمندان را نشانه می‌گیرد و سلامت جسمی و روانی آنان را تهدید می‌کند. مقابله با آن نیازمند آگاهی، حمایت، و تغییر نگرش عمومی نسبت به ارزش و جایگاه سالخوردگان است.

۱۸ آبان زادروز زنی است که در تاریخ علم ایران، با نامی درخشان و جایگاهی ماندگار شناخته می‌شود؛ دکتر آلنوش تریان، فیزیکدان برجسته‌ای که به‌حق «مادر نجوم ایران» و «بانوی اخترفیزیک» نام گرفت.

مدتهاست که از «عصر پساسواد» سخن می‌گویند؛ دورانی که گویا انسان مدرن دیگر حوصله خواندن ندارد، کتاب از رونق افتاده و جای آن را تصاویر و ویدیوها گرفته‌اند. اما واقعیت شاید چیز دیگری باشد. ما نه به پساسوادگی رسیده‌ایم و نه گرفتار سطحی‌نگری شده‌ایم؛ بلکه شکل سوادمان تغییر کرده است.

۱۲ آبان یادآور تولد یکی از نام‌آورترین چهره‌های آواز ایرانی است؛ اقبال آذر (۱۲ آبان ۱۲۴۲ قزوین – ۳ اسفند ۱۳۴۹ تبریز)، هنرمندی که نامش با شکوه مکتب تبریز و روح پرشور موسیقی ایرانی پیوند خورده است.

در حالی‌که بسیاری از شهرهای دنیا با تکیه بر علم، فناوری و طراحی دقیق شهری به‌دنبال کاهش ترافیک هستند، در برخی نقاط شهر ما اقداماتی صورت می‌گیرد که نه‌تنها کمکی به روان‌سازی عبور و مرور نمی‌کند، بلکه مشکلات را دوچندان می‌سازد. یکی از این اقدامات، جدول‌گذاری‌های بی‌مورد در خیابان‌های کم‌عرض است؛ تغییری که ظاهر را منظم‌تر جلوه می‌دهد، اما در عمل، حرکت مردم و خودروها را دشوارتر می‌کند.

پشت در‌های بسته همان‌هایی که نگهبانان آرامشش بوده‌اند، حال تبدیل به دیوار‌های قفسی هولناک برای نفس کشیدن و زندگی کردنش شدند. نگاه‌های محبت‌آمیزی که یکباره تبدیل به صخره‌های سقوط او شدند. او که زمانی «همسر» بود و در جامعه مورد احترام قرار می‌‌گرفت، اکنون با برچسب «مطلقه»، «خانه‌دار» و حتی «نالایق»، در جامعه و خانواده‌‌‌ خود، به حاشیه رانده می‌‌‌‌شود و نادیده گرفته می‌شود.

چندسالی است که واژۀ جدیدی وارد خیلی از مکالمات روزمره شده است: بیش‌فکری (over-thinking). احتمالاً دوستانمان جایی نصیحتمان کرده‌اند که «اورتینک نکن»! یا شاید خودمان این تذکر را به بقیه داده باشیم که بیش‌ازحد به موضوعات فکر نکنند.

در اول آبان ۱۳۸۸، ایران یکی از چهره‌های ماندگار فرهنگ و زندگی روزمره‌اش را از دست داد؛ رزا منتظمی، زنی که نامش با طعم و عطر آشپزی ایرانی گره خورده است. او با کتاب هنر آشپزی، نه‌فقط دستور پخت غذاها، بلکه شیوه‌ای از زیستن را به مردم آموخت. منتظمی با نگاهی علمی و عاشقانه به آشپزی، از دل آشپزخانه اثری خلق کرد که به بخشی از حافظه‌ی جمعی ایرانیان بدل شد و هنوز پس از سال‌ها، ورق‌زدنش بوی خانه، صبر و خلاقیت می‌دهد.