سرویس خبری سبک زندگی

چند روز پیش در ترکیه تصمیم گرفتم قورمه‌سبزی درست کنم…

چند وقت پیش از طرف یکی از دوستانم که تازه ازدواج کرده، برای شرکت در مجلسی زنانه دعوت شدم. ضیافتشان از آن دسته مهمانی هایی بود که در حواشی سال اول ازدواج برگزار می شوند، اسم ویژه و زمان بخصوص دارند و برپا شدنشان معمولا پیش نیاز دارد.

در جهانی که صنعت مد با سرعت سرسام‌آوری تولید می‌کند و زمین را زیر کوهی از لباس‌های بی‌مصرف دفن می‌کند، «مد دایره‌ای» به‌عنوان یک آلترناتیو اخلاقی و زیست‌محیطی ظهور کرده است. رویکردی که به‌جای مصرف و دورریز، بر دوام، بازطراحی، استفاده مجدد و بازیافت تأکید دارد. آیا مد می‌تواند دوباره بخشی از راه‌حل باشد، نه مسئله؟

در روزگاری که صنعت مد برای تأمین زیبایی، زندگی حیوانات را قربانی می‌کند، مفهوم «مد بدون خشونت» به‌عنوان یکی از مهم‌ترین جریان‌های اخلاقی در پوشش و مصرف ظاهر شده است. این نگاه، مد را از بازی مصرف‌گرایانه و خونین دور می‌کند و آن را به زیباشناسی آگاهانه و مسئولانه پیوند می‌زند.

در دنیایی که مد با سرعت برق‌آسا تغییر می‌کند و سلیقه‌ها را می‌بلعد، برخی به‌جای آنکه مد را انتخاب کنند، خود انتخاب مد می‌شوند. این‌گونه است که پدیده‌ «قربانی مد» شکل می‌گیرد؛ انسانی که نه لباس، که لباس او را شکل می‌دهد. اما کجا مرز میان زیبایی و ازخودبیگانگی است؟

داشتن همبازی برای کودکان همواره به عنوان یکی از عوامل مهم رشد اجتماعی، عاطفی و شناختی شناخته شده است. بازی با همسالان فضایی فراهم می‌کند تا کودکان مهارت‌هایی مانند همکاری، حل تعارض، ابراز احساسات و تخیل را تجربه کنند. اما آیا الزام داشتن تعداد زیادی همبازی برای همه کودکان، امری ضروری و ثابت است؟ یا اینکه این انتظار بیش از همه برگرفته از تجربه و خاطرات ما بزرگ‌ترهاست؟

در جهانی که سلامت کودک به‌عنوان زیربنای توسعه پایدار شناخته می‌شود، بی‌توجهی به تغذیه با شیر مادر، غفلت از یک حق مسلم بشری است. هفته جهانی شیر مادر یادآور این مسئولیت جمعی است که هیچ مادری نباید در فرآیند شیردهی تنها بماند.

بحران آب در ایران دیگر پدیده‌ای دوردست نیست؛ در زندگی روزمره‌مان قدم گذاشته. با این حال، هنوز می‌توان با تصمیم‌های ساده اما آگاهانه، بحران آب در ایران دیگر پدیده‌ای دوردست نیست؛ در زندگی روزمره‌مان قدم گذاشته. با این حال، هنوز می‌توان با تصمیم‌های ساده اما آگاهانه، از تشدید آن جلوگیری کرد.

هر سال صدها حادثه رانندگی تنها به دلیل یک لحظه غفلت یا طغیان خشم در جاده‌ها رخ می‌دهد. در حالی که تعمیر و نگهداری خودروها به عنوان یک اصل کلیدی مورد تأکید قرار گرفته، بی‌توجهی به سلامت روان راننده‌ها همچنان یکی از مهم‌ترین عوامل حوادث رانندگی است. جاده‌ها فقط با لاستیک و بنزین ایمن نمی‌شوند؛ تعادل روانی پشت فرمان، ضامن جان خود ما و همه جامعه است.

در روزگاری که هر صبح با سیلی از به‌روزرسانی‌ها و ابزارهای نو از خواب بیدار می‌شویم، فناوری به همان اندازه که نوید آینده را می‌دهد، بذر اضطراب را نیز در ذهن‌ها می‌کارد. آیا وقت آن نرسیده‌ است که به جای تسلیم شدن در برابر موج پایان‌ناپذیر تغییرات دیجیتال، سکان انتخاب و حذف آگاهانه را به دست بگیریم؛ تا ذهن‌مان در میان این شتاب بی‌امان، اندکی آرامش بیابد؟