سرویس خبری نویسنده

خیابان را می‌پیمایم و مرور می‌کنم مانند کتابی زنده که در مقابل دیدگانم هر لحظه صحنه عوض می‌کند و به رنگی درمی‌آید.

در عصر حاضر، هوش مصنوعی به یکی از مهم‌ترین و پرکاربردترین فناوری‌ها در تولید محتوا و پردازش اطلاعات تبدیل شده است. اما همزمان با این پیشرفت‌ها، ضرورت دقت و احتیاط در استفاده از این ابزارها بیش از پیش احساس می‌شود، چرا که اشتباهات و اطلاعات نادرست می‌تواند به سادگی منتشر شود و اعتماد به منابع اطلاعاتی را تضعیف کند.

در روزگاری که کودکان بیشتر با بازی‌های دیجیتال بزرگ می‌شوند تا کتاب‌های درسی، نظام آموزشی چاره‌ای جز بازاندیشی در شیوه‌های تدریس ندارد. یکی از نوآورانه‌ترین پاسخ‌ها به این تغییر، رویکرد «گیمیفیکیشن» یا بازی‌وارسازی در آموزش است. اما آیا این روش، تنها بازی است یا پلی است برای رسیدن به یادگیری عمیق‌تر؟ امکانات لازم برای پیاده‌سازی آن چیست و تا چه اندازه می‌توان روی تأثیر واقعی آن حساب کرد؟

در دنیای امروز، درک ما از زیبایی و هنر دگرگون شده است. زیبایی در گذشته مفهومی بود تقریباً ثابت و یک‌پارچه؛ مرتبط با نظم، هارمونی، تناسب و لذت بصری. اما در دنیای معاصر و به‌ویژه در عصر دیجیتال، این دیدگاه به‌کلی تغییر کرده است.

در مسیر توسعه و پیشرفت جامعه، نقش رسانه‌ها و خبرنگاران به‌عنوان پل ارتباطی میان مردم و مسئولان بیش از همیشه برجسته شده است. تحقق توسعه پایدار، تنها با پذیرش مسئولیت مدیران دستگاه‌های اجرایی در پاسخگویی شفاف و حمایت واقعی از رسانه‌ها امکان‌پذیر است؛ چرا که رسانه توانمند، زیربنای فرهنگی مستحکم و جامعه‌ای پویا را رقم می‌زند.

در دنیای امروز، وقتی تغییرات سریع اجتماعی و فناوری، نسل‌ها را از هم جدا می‌کند، آموزش مشارکتی و بین نسلی به عنوان پلی قدرتمند عمل می‌کند تا با ایجاد ارتباط و تبادل دانش، پیوندهای انسانی را تقویت کرده و کیفیت زندگی در جامعه را بهبود بخشد.

در جهانی که صنعت مد با سرعت سرسام‌آوری تولید می‌کند و زمین را زیر کوهی از لباس‌های بی‌مصرف دفن می‌کند، «مد دایره‌ای» به‌عنوان یک آلترناتیو اخلاقی و زیست‌محیطی ظهور کرده است. رویکردی که به‌جای مصرف و دورریز، بر دوام، بازطراحی، استفاده مجدد و بازیافت تأکید دارد. آیا مد می‌تواند دوباره بخشی از راه‌حل باشد، نه مسئله؟

در روزگاری که صنعت مد برای تأمین زیبایی، زندگی حیوانات را قربانی می‌کند، مفهوم «مد بدون خشونت» به‌عنوان یکی از مهم‌ترین جریان‌های اخلاقی در پوشش و مصرف ظاهر شده است. این نگاه، مد را از بازی مصرف‌گرایانه و خونین دور می‌کند و آن را به زیباشناسی آگاهانه و مسئولانه پیوند می‌زند.

در دنیایی که مد با سرعت برق‌آسا تغییر می‌کند و سلیقه‌ها را می‌بلعد، برخی به‌جای آنکه مد را انتخاب کنند، خود انتخاب مد می‌شوند. این‌گونه است که پدیده‌ «قربانی مد» شکل می‌گیرد؛ انسانی که نه لباس، که لباس او را شکل می‌دهد. اما کجا مرز میان زیبایی و ازخودبیگانگی است؟