سرویس خبری یادداشت

هر سال صدها حادثه رانندگی تنها به دلیل یک لحظه غفلت یا طغیان خشم در جاده‌ها رخ می‌دهد. در حالی که تعمیر و نگهداری خودروها به عنوان یک اصل کلیدی مورد تأکید قرار گرفته، بی‌توجهی به سلامت روان راننده‌ها همچنان یکی از مهم‌ترین عوامل حوادث رانندگی است. جاده‌ها فقط با لاستیک و بنزین ایمن نمی‌شوند؛ تعادل روانی پشت فرمان، ضامن جان خود ما و همه جامعه است.

سی‌ام تیر، سالروز جاودانگی پروفسور علی‌اکبر ترابی، بنیان‌گذار و پدر جامعه‌شناسی و علوم اجتماعی ایران، اندیشمند، استاد علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه تبریز، نویسنده، ادیب، شاعر، محقق، مردم‌شناس، جامعه‌شناس، فیلسوف و دانشمند برجسته آذربایجان و ایران است؛ او بنیان‌گذار جامعه‌شناسی، مردم‌شناسی، فلسفه علوم و «تاریخ ادیان و مذاهب» در ایران بود.

دوقلو بودن اغلب جذابیت‌ها و چالش‌های منحصر به‌فردی را با خود به همراه دارد، اما در پس این شباهت‌های چشم‌گیر، نیازی مهم و کمتر دیده‌شده نهفته است: ضرورت توجه به فردیت و هویت مستقل هر کودک. خانواده و مدرسه، به‌عنوان نخستین نهادهای اجتماعی، نقش کلیدی در شکل‌دهی شخصیت و استقلال دوقلوها دارند؛ نقشی که اگر به‌درستی ایفا نشود، می‌تواند سال‌ها بر روان و مسیر زندگی آن‌ها تاثیر بگذارد.

با اینکه فعالیت بدنی و ورزش، بخشی جدایی‌ناپذیر از رشد همه‌جانبه دانش‌آموزان محسوب می‌شود، اما آموزش درس ورزش در مدارس ایران با چالش‌های ساختاری و فرهنگی متعددی روبه‌روست که آینده سلامت نسل جدید را تهدید می‌کند.

در سایه جنگ ویرانگر غزه، زنان نه‌تنها قربانیان خاموش بحران انسانی‌اند، بلکه بار اصلی بقای خانواده‌ها را بر دوش دارند. نگاهی به آمارهای مراجع بین‌المللی، ابعاد تلخ و منحصر به‌فرد رنج‌های زنان را به‌تصویر می‌کشد؛ رنجی که نیازمند توجه و مداخله فوری جهانی است.

روز قلم، یادآور مسئولیت سنگین واژه‌ها و اندیشه‌هایی است که به دست قلم جاری می‌شوند؛ ابزاری که فراتر از ثبت وقایع، می‌تواند جامعه‌ای را به سوی روشنی و حقیقت یا مسیر گمراهی و سردرگمی ببرد. آنچه امروز نگاشته می‌شود، فردای اندیشه‌ها و سرنوشت نسل‌ها را رقم می‌زند.

رشد شتابان موتورسواری در میان نوجوانان ایرانی، اگرچه به ظاهر نشانی از جسارت، هیجان و میل به استقلال است، اما واقعیت تلخ دیگری را نیز آشکار کرده: افزایش آسیب‌های جسمی، روانی، و گاهی افت تحصیلی. در این میان، توجه جدی خانواده، مدرسه و مسئولان به آموزش، نظارت و تقویت عزت‌نفس، مهم‌ترین راهکار برای ساختن آینده‌ای امن‌تر و پویاتر برای نسل امروز به شمار می‌آید.

در روزگاری که هر صبح با سیلی از به‌روزرسانی‌ها و ابزارهای نو از خواب بیدار می‌شویم، فناوری به همان اندازه که نوید آینده را می‌دهد، بذر اضطراب را نیز در ذهن‌ها می‌کارد. آیا وقت آن نرسیده‌ است که به جای تسلیم شدن در برابر موج پایان‌ناپذیر تغییرات دیجیتال، سکان انتخاب و حذف آگاهانه را به دست بگیریم؛ تا ذهن‌مان در میان این شتاب بی‌امان، اندکی آرامش بیابد؟