سرویس خبری یادداشت

اموری مانند دعانویسی، رمالی، جادوگری ساحری و… عرصه‌هایی‌اند که به مثابه یک آسیب فرهنگی جدی باید مورد توجه مردم شناسان، جامعه شناسان، روانشناسان و سیاستگزاران قرار بگیرد و مردم نیز باید متوجه باشند که این وادی‌های مرموز و پر از پنهان کاری، سرشار از فریب است و آسیب و دروغ…

بارها از مسئولان مختلف اظهاراتی مبنی بر ضرورت برندسازی در صنعت کفش تبریز شنیده‌ایم و این موضوع تازه‌ای نیست. اما اینکه چرا کفش تبریز نتوانسته است همانند برخی برندهای معروف چرم کشور روی بیلبوردهای تبلیغاتی برود جای بسی تأمل دارد.

چرا به جای نشان دادن زیبایی‌ها و جاذبه‌های مسحور کننده‌ دین که انسان را در راه حق شیفته و از خود بیخود می‌کند؛ از دین، چهره‌ دفع‌کننده‌ می‌سازیم؟

تا زمانی که مسئولین از مشکل مطلع نباشند و تا زمانی که مطالبه‌ای وجود نداشته باشد اصلاحی هم رخ نمی‌دهد.

هفده امین والی آذربایجان شرقی ۴۰ روزی می شود که کار خود را شروع کرده است. وی در این مدت کوتاه نشان داده که عزم جدی برای بهبود شاخص های توسعه ای استان و تغییر مدیران خسته و فرسوده را دارد.

در همایش توسعه صادرات غیرنفتی در تبریز باید به راهکارهای صادرات قالی پرداخت شود.

شهرک­ ها در کنار مزایایی که به ساکنین خود عرضه می ­کنند، اما فقدان صوت و نواهای دینی که تنیده در بافت سنتی شهر است در آن به خوبی احساس می ­شود که خود سبب ایجاد نوعی خلأ معنوی و هویتی می­ گردد.

امروزه مرتباً شاهد اتفاقات بدیعی در مدارس هستیم که به هیچ طریقی نمی‌توان هضمشان نمود؛ هر روز یک مراسم و یک داستان جدید که هدفی جز ترویج روزمرگی و بیهودگی و هزینه تراشی ندارند. در شرح مصیبت نامه هر یک از این برنامه‌ها می‌توان ساعت‌ها سخن گفت و ابراز تاسف کرد، چرا که از سویی باعث تنزل شأن سیستم آموزش و پرورش می‌شوند و از دیگر سو سودی به حال هیچکس جز بازار مصرف ندارند.