سرویس خبری پروین بابایی

روز قلم، یادآور مسئولیت سنگین واژه‌ها و اندیشه‌هایی است که به دست قلم جاری می‌شوند؛ ابزاری که فراتر از ثبت وقایع، می‌تواند جامعه‌ای را به سوی روشنی و حقیقت یا مسیر گمراهی و سردرگمی ببرد. آنچه امروز نگاشته می‌شود، فردای اندیشه‌ها و سرنوشت نسل‌ها را رقم می‌زند.

رشد شتابان موتورسواری در میان نوجوانان ایرانی، اگرچه به ظاهر نشانی از جسارت، هیجان و میل به استقلال است، اما واقعیت تلخ دیگری را نیز آشکار کرده: افزایش آسیب‌های جسمی، روانی، و گاهی افت تحصیلی. در این میان، توجه جدی خانواده، مدرسه و مسئولان به آموزش، نظارت و تقویت عزت‌نفس، مهم‌ترین راهکار برای ساختن آینده‌ای امن‌تر و پویاتر برای نسل امروز به شمار می‌آید.

هنر از دیرباز آیینه‌ای برای نمایش زیبایی‌های طبیعت بوده، اما امروز به ابزاری برای پاسداری از زمین و واکنش به بحران‌های زیست‌محیطی بدل شده است؛ هنرمندان، با الهام از محیط طبیعی، نقش خود را در آگاهی‌بخشی و حفظ طبیعت، پررنگ‌تر از همیشه ایفا می‌کنند.

از سال ۲۰۰۵ تاکنون، بیش از ۱۲۰ هزار کودک در سراسر جهان، در نتیجه جنگ و درگیری، جان خود را از دست داده یا دچار معلولیت شده‌اند؛ طبق این آمار، روزانه حدود ۲۰ کودک قربانی جنگ و خشونت می‌شوند. این ارقام هولناک، عمق فاجعه و آثار ویرانگر جنگ بر زندگی کودکان را آشکارا منعکس می‌کند.

شاید تنها وقوع حادثه تلخ قتل الهه حسین‌نژاد بود که مردم و مسئولین را نسبت به استانداردهای ناچیز شرکت‌های مسافرکشی اینترنتی بیدار کرد. نزدیک به یک دهه است که تاکسی‌های اینترنتی در کشور فعالیت می‌کنند و با افزایش روزافزون تعداد این تاکسی‌ها، کیفیت خدمات آنها به‌طور نگران‌کننده‌ای افت کرده است. از خودروهای فرسوده و رانندگان بی‌مسئولیت تا رفتارهای پرخطر و سرعت‌های غیرمجاز، امنیت روانی و جانی مسافران به‌طور جدی به خطر افتاده است.

قصد عبور از خیابان را دارید، چراغ سبز است و قاعدتاً باید بتوانید با خیالی آسوده قدم به خیابان بگذارید. اما ناگهان یک وانت یا موتورسیکلت با سرعتی جنون‌آمیز از چند سانتی‌متری صورت‌تان عبور می‌کند؛ آن هم در خلاف جهت! هنوز به خود نیامده‌اید که می‌بینید این عبورهای بی‌قاعده و سرسام‌آور ادامه دارد و چاره‌ای ندارید جز اینکه هرچه سریع‌تر خودتان را به آن سوی خیابان برسانید و جان خود را نجات دهید…

انجمن‌های خیریه نقش مهمی در کمک به افراد نیازمند و پیشبرد اهداف اجتماعی ایفا می‌کنند و جمع‌آوری کمک‌های مالی برای ادامه فعالیت این انجمن‌ها امری ضروری است، اما این موضوع ابعاد پیچیده‌تری نیز دارد که گاه خود به یک آسیب تبدیل می‌شود.

چندی است که تبریز با عنوان «شهر دوستدار کودک» شناخته می‌شود، عنوانی که اگرچه می‌تواند مایه مباهات باشد، اما واقعیت‌های موجود، فاصله‌ای عمیق و جدی بین این ادعا و استانداردهای لازم را آشکار می‌سازد.

غذا، اساسی‌ترین نیاز انسان است، اما فرهنگ تغذیه ما با چالشی بزرگ به نام دور ریختن غذا روبروست. از فاسد شدن مواد غذایی تا عدم امکان نگهداری مناسب، دلایل متعددی برای این عمل وجود دارد. این مساله، علاوه بر خسارات زیست‌محیطی و اقتصادی، تاثیرات منفی قابل توجهی بر سلامت و رفاه انسان نیز دارد.